ارزيابي تكامل محيط رسوبي توالي پالئوسن- ائوسن در منطقه شيراز بر اساس شواهد چينه نگاري سكانسي

توالي پالئوسن- ائوسن در منطقه شيراز سازندهاي ساچون و جهرم- پابده را شامل مي‌شوند. به‌منظور مطالعه پتروگرافي، ارزيابي تكامل محيط رسوبي و چينه نگاري سكانسي اين رسوبات تعداد 4 برش چينه‌شناسي بيضا، صدرا (كمكي)، سروستان و شاه‌نشين انتخاب و مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. بر اساس مطالعات صحرايي، نمونه‌هاي دستي و مطالعه دقيق ميكروسكوپي تعداد 800 برش نازك تهيه ‌شده از سازندهاي مورد مطالعه تعداد 23 رخساره رسوبي شناسايي گرديد كه در يك رمپ كربناته هم‌شيب رسوب‌گذاري شده‌اند. محيط رسوب‌گذاري رخساره‌هاي ذكرشده در گذر زمان به مدل رسوبي رمپ حاشيه‌دار تبديل شده است. با مطالعه حدود 1700 متر رسـوبات بازه زمـاني پالئوسن-ائوسن بسته به موقعيت قرارگيري برش‌هاي مورد مطالعه از لحاظ چينه نگاري سكانسي تعداد 9 سكانس رسوبي درجه سوم شناسايي و تفكيك گرديد. در بازه زماني پالئوسن زيرين و شكل‌گيري بسته رسوبي به سمت جنوب باختري منطقه مورد مطالعه (برش سروستان) رسوبات تبخيري بخش پاييني سازند ساچون و در بخش‌هاي عميق حوضه رسوبي سازند پابده به‌صورت هم‌ارز رسوب‌گذاري شده است. در بازه زماني پالئوسن مياني تا ائوسن مياني با تكامل رمپ كربناته هم‌شيب به شيب‌دار در بخش‌هاي كم‌عمق سازند جهرم و در بخش‌هاي عميق‌تر سازند پابده به‌صورت هم‌ارز رسوب‌گذاري شده است. در زمان بالا بودن و ايستايي سطح آب دريا (دسته رخساره HST) و بالا بودن نرخ توليد كربنات در بخش شيب‌دار محيط رسوبي آهك‌هاي توربيديتي به‌صورت بين لايه‌اي در بين شيل‌هاي سازند پابده رسوب‌گذاري شده‌اند. مطالعات نشان مي‌دهد كه رخساره‌هاي سازند ساچون در منطقه مورد مطالعه به سمت باختر به‌صورت تدريجي از رخساره تبخيري- مارني به رخساره مارني، آهك، آهك دولوميتي و شيل ارغواني تغيير رخساره مي‌دهد.