بررسي تجربي تاثير پارامترهاي فرآيند شكل‌دهي تدريجي گرم بر روي شكل‌پذيري ورق هاي تركيبي آلومينيم 6061 و 5083

شكل‌دهي تدريجي تك نقطه اي، فرآيندي مقرون به صرفه با انعطاف‌پذيري بالا مي‌باشد و در نتيجه انتخابي مناسب جهت توليد حجم پايين در مقايسه با روش‌هاي سنتي شكل‌دهي است. در تحقيق تجربي حاضر، شكل‌دهي تدريجي تك نقطه‌اي گرم با ابزار سرگرد بر روي ورق‌هاي تركيبي آلومينيم كه توسط فرايند جوش آرگون به يكديگر متصل شده‌اند مورد بررسي قرار مي‌گيرد. ورق‌هاي مورد استفاده از جنس الومينيوم گريدهاي 6061 و 5083  با ضخامت يكسان 1.5 ميليمتر مي‌باشند كه اين ورق‌ها به صورت لب به لب به يكديگر متصل شده‌اند. در اين تحقيق تاثير چهار پارامتر دما، روانكار، مقدار نشست ابزار و سرعت تغذيه ميز به عنوان متغيرهاي فرآيند شكل‌دهي تدريجي بر روي ميزان شكل‌پذيري و وضعيت ظاهري نمونه‌هاي ورق تركيبي آلومينيم مورد بررسي قرار گرفته است. محدوده دمايي مورد بررسي بين دماي محيط تا 290 درجه سانتي‌گراد مي‌باشد و سه نوع روانكار نيز براي انجام آزمايش‌ها مورد استفاده قرار گرفته است. براي طراحي آزمايش نيز از روش تاگوچي استفاده شد و نتايج حاصل از آزمايش‌ها نشان داد افزايش دما بعنوان تاثيرگذارترين پارامتر سبب افزايش ميزان شكل‌دهي ورق به ميزان 79 درصد شده است همچنين روانكار و نشست ابزار و سرعت تغذيه ميز در رده‌هاي بعدي در شكل‌پذيري ورق تركيبي آلومينيم موثر مي‌باشند.