ارزيابي رابطۀ بين توسعۀ گردشگري، پايداري اقتصاد و درآمدهاي شهرداري و شهروندي (نمونۀ موردي: كلان شهر تبري)

گردشگري از پررونق‏ترين فعاليت‏هاي اقتصادي و به‏روزترين صنعت خدماتي از نظر درآمدزايي محسوب مي‏شود. پژوهش حاضر با هدف بررسي اثرات توسعۀ گردشگري در پايداري اقتصاد و درآمد شهرداري و شهروندي در كلان‏شهر تبريز است. رويكرد حاكم بر اين پژوهش، توسعه‏اي‌ـ كاربردي و روش تحقيق به شيوۀ توصيفي، تحليلي است. جامعۀ آماري در اين تحقيق شامل دو گروه مديران شهرداري و سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري كلان‏شهر تبريز و ذي‌نفعان صنعت گردشگري (هتلداران و شركت‏هاي فعال در حوزۀ خدمات مسافرتي) مي‌شود. قلمروي مكاني پژوهش نيز كلان‏شهر تبريز است. براي تجزيه‌‏و‌تحليل داده و داده‏ها، از آزمون‏هاي ضريب همبستگي پيرسون، رگرسيون چندمتغيره در محيط نرم‌افزار SPSS 25 و تحليلSWOT استفاده شده است. نتايج تحقيق بيانگر آن است كه ضريب همبستگي بين توسعۀ گردشگري بر پايداري اقتصاد و درآمدهاي شهرداري و شهروندي كلان‏شهر 713/0 است كه همبستگي بالايي را نشان مي‏دهد. ضريب استاندارد‌شدۀ (ضريب Beta) آن نيز 713/0 است كه نشان مي‏دهد به ازاي هر واحد تغيير در متغير مستقل، 710/0 در متغير وابسته تغيير ايجاد مي‏شود. درنهايت، با بررسي نتايج حاصل از تحليل SWOT نيز مشخص شد كه مناسب‏ترين استراتژي براي توسعۀ گردشگري در كلان‏شهر تبريز، استراتژي تهاجمي است. مهم‏ترين استراتژي‏هاي تهاجمي كه رتبۀ نخست را از نظر اهميت در توسعۀ گردشگري كلان‏شهر تبريز دارند، وجود صنايع‏ دستي متنوع و با ارزش مانند فرش، قيمت‏هاي سطح پايين در بخش خدماتي است كه لزوم توجه به آن در برنامه‏ريزي‏هاي توسعۀ گردشگري در شهر تبريز مي‏تواند به افزايش درآمد براي شهرداري و شهروندان و پايداري اقتصاد در كلان‏شهر تبريز كمك شاياني كند.