تحليل موانع فردي در تمايل شهروندان رشت به پياده‌روي در سفرهاي كاري روزانه

الگوي پياده‌مدار، يك الگوي سفر جايگزين براي سفرهاي روزانه است؛ به طوري كه فرد در آن پياده‌روي بيشتري انجام مي‌دهد. از اين رو، در راستاي بررسي تمايل افراد به الگوي پياده‌مدار، ضرورت دارد كه اهميت موانع پياده‌روي فعلي شهروندان نيز بررسي شود. اين مطالعه قصد دارد به بررسي نقش پنج مانع مرتبط با فرد در عدم تمايل به پياده‌روي بيشتر در سفرهاي كاري روزانه شهروندان بپردازد. موانع مرتبط با فرد مورد بررسي در اين مطالعه شامل تنبلي/ ميل به دير بيدار شدن از خواب، مشكلات جسمي و حركتي، علاقه نداشتن به پياده‌روي بيشتر، مهم بودن آراستگي ظاهر شدن در محل كار و احساس خوب نداشتن از ديده شدن در خيابان مي‌باشد. به همين منظور، از يك نمونه شامل 432 نفر از شاغلين ساكن در شهر رشت استفاده شده است. بر اساس اهداف اين مطالعه، متغيرهاي استخراج شده از مجموعه داده مورد مطالعه را مي‌توان در سه دسته ويژگي‌هاي اقتصادي-اجتماعي، ويژگي‌هاي سفر و ويژگي‌هاي محيطي طبقه‌بندي كرد. در اين مطالعه براي بررسي اهميت موانع پياده‌روي به ساخت پنج مدل لوجيت ترتيبي پرداخته شده كه در مجموع 11 متغير از ويژگي‌هاي اقتصادي-اجتماعي، 6 متغير از ويژگي‌‌هاي سفر و 5 متغير از ويژگي‌هاي محيطي در اين مدل‌ها معنادار شده‌اند. نتايج نشان مي‌دهد كه اولا تاثير ويژگي‌هاي اقتصادي-اجتماعي بر هر يك از موانع فردي مورد مطالعه متفاوت است و ثانيا، سهم اين ويژگي‌ها بر هر يك از پنج مانع تنبلي/ ميل به دير بيدار شدن از خواب، مشكلات جسمي و حركتي، علاقه نداشتن به پياده‌روي بيشتر، مهم بودن آراستگي ظاهر شدن در محل كار و احساس خوب نداشتن از ديده شدن در خيابان به ترتيب 41، 30، 13، 7 و 8 درصد است. همچنين، متغير تجربه حداقل 5 دقيقه پياده‌روي روزانه در سفرهاي غيرشغلي از ويژگي‌هاي اقتصادي-اجتماعي، متغير كل مدت‌ زمان سفر از ويژگي‌هاي سفر و متغير شاخص قابليت پياده‌روي از ويژگي‌هاي محيطي حايز اهميت هستند.