بررسي زمان شروع خوردگي سازه‌هاي بتن ‌آرمه در فواصل مختلف از دريا

يكي از آسيب هايي كه در سازه هاي بتن آرمه به وجود مي آيد و باعث مي شود كه سازه مورد نظر عملكرد مورد انتظار را در هنگام وقوع زلزله محتمل نداشته باشد، خوردگي آرماتور مي باشد. سازه هاي بتن آرمه نزديك به ساحل، پل هايي كه در معرض نمك يخ زدايي در فصل زمستان هستند، پايه هاي سازه هاي دريايي كه تحت اثر جزر و مد هستند، از جمله مواردي است كه خوردگي باعث آسيب در عملكرد مورد انتظار مي شود. خوردگي بيشتر تحت دو عامل كلر (خوردگي حفره اي) و كربناسيون (خوردگي يكنواخت) رخ مي دهد. بعد از عبور اين يون ها از پوشش فيزيكي (كاور بتني) و پوشش شيميايي (لايه محافظ غيرفعال دور ميلگرد) به سطح ميلگرد رسيده و خوردگي آغاز مي شود. در اثر خوردگي خصوصيات مكانيكي فولاد و بتن كاهش يافته و عملكرد لرزه اي سازه را تحت تأثير قرار مي دهد. يكي از پارامترهاي مهم در بررسي آثار خوردگي بر عملكرد لرزه اي در طول عمر مفيد سازه، زمان شروع خوردگي مي باشد. بر اساس قانون فيك زمان شروع خوردگي تابعي از كلريد سطحي، ضريب انتشار كلريد در بتن، پوشش بتني روي آرماتورها و كلريد بحراني مي‌باشد. در اين تحقيق خوردگي ناشي از كلر در نظر گرفته شده است. زمان شروع خوردگي در دو حالت غيراحتمالاتي و احتمالاتي مونت كارلو (با در نظر گرفتن عدم قطعيت‌ها در پارامترهاي تأثيرگذار بر پيش‌بيني زمان شروع خوردگي) تعيين مي‌شود. در پايان با مقايسه اين دو حالت با يكديگر ميزان تأثير عدم قطعيت‌ها در احتمال زمان شروع خوردگي نشان داده شده است. همچنين ميزان اثر فاصله از دريا و نسبت آب به سيمان‌هاي متفاوت نيز در نظر گرفته شده است.