پيش‌بيني تصميم‌گيري اخلاقي كادر‌‌‌‌‌‌ د‌‌رمان در شرايط غيرقطعي بر اساس مواجهه با مرگ، احتمال ابتلا و رضايت شغلي: نقش ميانجي‌گري اضطراب

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطه بين مواجهه با مرگ بيماران مبتلا به كرونا، احتمال ابتلاي خود و خانواده به كرونا، رضايت شغلي و قضاوت اخلاقي در شرايط غيرقطعي با در نظرگيري نقش ميانجي‌گري اضطراب بود. روش: پژوهش حاضر از مطالعات همبستگي و تحليل مسير بوده و نمونه‌گيري در بازه‌ي زماني خرداد ماه سال 1399 طي نخستين پيك كرونا به روش در دسترس صورت گرفته است. در اين تحقيق 190 نفر از كادر درمان شاغل در بيمارستان‌هاي مرتبط با كرونا به پرسشنامه‌هاي سناريوهاي تصميم‌گيري اخلاقي غيرقطعي (كريستنسن، فلكساس، كالابرسه، گوت و گوميلا، 2014)، مرتبط با احتمال ابتلا به كرونا (هايلند و همكاران، 2020)، مواجهه با مرگ‌ بيماران (موشوا و همكاران، 2021)، رضايت شغلي (آفولاني و همكاران، 2021) و اضطراب كرونا (بنهام، 2021) پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از آزمون همبستگي و تحليل مسير با استفاده از نرم‌افزارهاي SPSS و AMOS تحليل شد. يافته‌ها: همبستگي مثبت ميان فايده‌گرايي و اضطراب (0.001 p)، مشاهده‌ي مرگ (0.001 p) و تخمين از احتمال ابتلاي خود به كرونا (0.001 p) و همچنين رابطه‌ي معكوس ميان فايده‌گرايي و رضايت شغلي بود (0.01 p). همچنين در نتايج اين پژوهش اضطراب رابطه‌ي بين تخمين از احتمال ابتلا به كرونا و فايده‌گرايي را به طور كامل ميانجي‌گري مي‌كرد (0.01 p)، اما در ساير روابط چنين نقشي نداشت. نتيجه‌گيري: اين يافته‌ها نشان مي‌دهد كه شرايط مرتبط با كرونا مي‌تواند، منجر به آثار شناختي و روانشناختي بر كادر درمان شده و به تبع آن بر قضاوت اخلاقي آن‌ها و نگرش آن‌ها به تخصيص خدمات اثرگذار باشد.