مقايسه اثر دكسمدتوميدين با سولفات منيزيم بر تغييرات هموديناميك بيماران تحت كوله‌سيستكتومي لاپاروسكوپيك

سابقه و هدف: با اين‌كه ظهور جراحي‌هاي لاپاروسكوپيك براي بيمار و جراح مفيد بوده است؛ اما ايجاد نوموپريتوئن طي جراحي، به شكل‌گيري اختلالات هموديناميك در بيمار منجر مي‌شود. در اين مطالعه، اثربخشي دكسمدتوميدين و سولفات منيزيم بر پاسخ‌هاي هموديناميكي در طي كوله‌سيستكتومي لاپاروسكوپي مقايسه شد. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه كارآزمايي باليني كه بر روي 61 بيمار انجام شد، بيماران به‌صورت تصادفي بلوكي به 3 گروه تخصيص يافتند. گروه كنترل (C) انفوزيون سالين، گروه دكسمدتوميدين (D) 1 ميكروگرم بر كيلوگرم و سپس 0/5 ميكروگرم بر كيلوگرم بر ساعت دكسمدتوميدين و گروه سولفات منيزيم (M) 2 گرم و سپس 0/9 ميلي‌گرم بر كيلوگرم در ساعت سولفات منيزيم دريافت كردند. ضربان قلب، فشار خون سيستوليك و دياستوليك و فشار متوسط شرياني در زمان‌هاي مختلف قبل و پس از مصرف دارو ثبت شد. آزمون‌هاي آماري آناليز واريانس و كاي اسكوئر براي تحليل تك‌متغيره و آناليز واريانس با اندازه‌گيري تكراري براي تحليل چندمتغيره استفاده شدند. نتايج: توزيع بيماران از نظر فاكتورهاي دموگرافيك و عمل جراحي در سه گروه يكسان بود (0/05 P). كمترين مقدار فشار خون سيستوليك، دياستوليك و فشار خون متوسط شرياني در هر سه گروه در زمان اينداكشن بود. تفاوت آماري معني‌داري در اكثر زمان‌هاي اندازه‌گيري بين سه گروه مداخله ديده نشد. آناليز واريانس با اندازه‌گيري تكراري اثر متقابل زمان و گروه را بر فشار خون نشان نداد (0/05 P)؛ ولي اثرات گروه‌هاي درماني بر ضربان قلب معني‌دار ديده شد (0/018=P). نتيجه‌گيري: انفوزيون دكسمدتوميدين عموماً بر تغييرات فشار خون بيمار مؤثر نبود، ولي بر تغييرات ضربان قلب تقريباً در تمام فرآيند اندازه‌گيري به‌طور چشمگيري مؤثرتر از سولفات منيزيم و گروه كنترل بود. به‌طوري‌كه از نظر تعداد ضربان قلب در گروه دكسمتدوميدين، بيماران شرايط پايدارتري را تجربه كردند.