بررسي غلظت اينترلوكين-6، اينترلوكين-10 و ويتامين D در بيماران ديابتي مبتلا به كوويد-19 بستري در بخش مراقبت‌هاي ويژه

سابقه و هدف: ملاحظات ضدسيتوكين و ساير درمان‌ها در بيماران كوويد-19 با سابقه ديابت مي‌تواند نقش بسزايي در پيشگيري از مرگ‌ومير داشته باشد. بنابراين هدف از پژوهش حاضر، بررسي غلظت IL-6، IL-10 و ويتامين D در بيماران ديابتي مبتلا به كوويد-19 بستري در بخش مراقبت‌هاي ويژه بود. مواد و روش‌ها: جامعه آماري اين پژوهش، كليه بيماران ديابتي مبتلا به كوويد-19 بستري در بخش مراقبت‌هاي ويژه بود كه 16 نفر به‌صورت سرشماري انتخاب شدند. اندازه‌گيري سايتوكين‌ها با استفاده از كيت مخصوص IL-6 و  IL-10به‌روش الايزا انجام شد. سطح بالاي 30 نانوگرم / دسي‌ليتر ويتامين D به‌عنوان سطح كافي و پايين‌تر از آن به‌عنوان سطح ناكافي و كمبود در نظر گرفته شد. از آزمون آماري تي مستقل براي مقايسه دو گروه استفاده شد. همچنين براي آشكارسازي اندازه اثر در آزمون مستقل، اندازه‌هاي اثر D كوهن براي هر گروه محاسبه شد. كليه عمليات آماري با استفاده از نرم‌افزار SPSS در سطح 0/05≤P انجام شد. نمودارها با استفاده از Graph Pad Prism 9 ترسيم شدند. نتايج: تمامي بيماران ديابتي مبتلا به كوويد-19 از سطح كمبود ويتامين D رنج مي‌بردند؛ به‌طوري‌كه در تمامي آن‌ها سطح ويتامين D بين 10 تا 20 نانوگرم / دسي‌ليتر بود. همچنين نتايج نشان داد كه سطوح هر دو IL-6 و IL-10 در بيماران بستري‌شده در بخش مراقبت‌هاي ويژه در مقايسه با افراد سالم افزايش معناداري داشت (0/05≤P). نتيجه‌گيري: به‌نظر مي‌رسد اندازه‌گيري سطح اينترلوكين-6 و 10 و نسبت آن‌ها به‌همراه ويتامين D بتواند به‌عنوان پيش‌بيني‌كننده خوبي براي تشخيص اقدامات مراقبت‌هاي ويژه در بيماران ديابتي مبتلا به كوويد-19 مورد استفاده قرار گيرد.