اعتبارسنجي رادار داپلر در برآورد بارش‌هاي شديد روزانه در حوضه آبريز درياچه اروميه

بارش مهمترين عاملي است كه در چرخه ي هيدرولوژي، دخالت مستقيم دارد. به دست آوردن اطلاعات دقيق بارش هاي شديد، براي تحليل پديده هاي گوناگون هيدرولوژيكي امري ضروري است. توفان هاي تندري سيلاب ساز در نواحي شمال غربي ايران بويژه حوضه درياچه اروميه در سال هاي اخير سبب جاري شدن سيل در اين مناطق شده و خسارتهاي شديدي از نظر جاني و مالي ايجاد كرده است. رادارهاي هواشناسي توان اندازه گيري شدت بارش با تفكيك مكاني و زماني مناسب براي محدوده وسيعي از حوضه ها را دارا ميباشند. هدف از اين تحقيق، بررسي ميزان دقت داده‌هاي بارش‌هاي شديد (بارش‌هاي 25 ميلي‌متر به بالا) رادار هواشناسي تبريز در يك دوره 8 ساله (2021-2014) و مقايسه آن‌ها با داده‌هاي ايستگاهاي سينوپتيك در حوضه درياچه اروميه مي‌باشد. براي مقايسه و ارزيابي بين داده‌هاي ايستگاه‌هاي هواشناسي و رادار از آماره‌هايي نظير، ضريب همبستگي (R) و مجذور ميانگين مربعات خطا (RMSE)،... استفاده شد. مقايسه نقشه‌هاي حاصل از رادار داپلر و ايستگاه‌هاي سينوپتيك نشان داد كه توزيع فضايي بارش حاصل از دو پايگاه داده يكسان نبوده و نواحي كم بارش و پربارش منطبق بر يكديگر نيستند، به طوري كه ضريب همبستگي بين بارش رادار و مشاهده شده 0/25 مي-باشد. همچنين نتايج آزمون كلموگروف- اسميرنوف نشان داد كه با توجه به اينكه p-value حاصل شده (0/000) عددي كوچكتر از مقدار خطاي آزمون (0/05) است، پس اختلاف بين داده‌هاي بارش رادار و مشاهدات زميني معني‌دار است. در واقع مقادير بارش ثبت شده در ايستگاه‌هاي زميني و رادار نتيجه واحدي را ارائه نمي‌دهند و هر دو جامعه آماري از توزيع يكنواختي برخوردار نيستند بنابراين داده‌هاي بارش رادار نمي‌تواند به جاي داده‌هاي بارش ايستگاه‌ها استفاده شود.