ارزيابي پتانسيل و مقادير تغذيه آب زيرزميني آبخوان دشت گرمسار به روش‌هاي نوسانات سطح ايستابي و پيسكوپو

منابع آب زيرزميني يكي از منابع اصلي تأمين آب شيرين به خصوص در نواحي خشك و نيمه خشك به شمار مي آيد. برآورد ميزان تغذيه يكي از مسائل بسيار مهم در مديريت پايدار منابع آب زيرزميني و ارزيابي پتانسيل برداشت از آبخوان مي باشد. در اين پژوهش ابتدا ميزان پتانسيل تغذيه در آبخوان دشت گرمسار با استفاده از شش فاكتور شيب، كاربري اراضي، ژئومورفولوژي، ليتولوژي، تراكم زهكشي و تراكم خطواره ها به دست آمد و سپس به منظور صحت‌سنجي نقشه حاصل، ارزيابي تغذيه به روش نوسانات سطح ايستابي و روش پيسكوپو انجام شده است. نتايج به دست آمده از نقشه هاي پتانسيل تغذيه نشان دادند كه ميزان آن از سمت مخروط افكنه در شمال محدوده به سمت نواحي حاشيه كاهش پيدا مي كند. ميزان تغذيه سالانه آبخوان به روش نوسانات سطح ايستابي از 1.95 ميلي متر در نواحي جنوبي تا 478 ميلي متر در نواحي شمالي تغيير مي كند. نقشه هاي به دست آمده از هر دو روش روند يكساني را در منطقه نشان دادند؛ به ‌طوري كه شمال محدوده آبخوان كه در رأس مخروط افكنه گرمسار قرار دارد، داراي بيشترين ميزان تغذيه است و اين ميزان به سمت جنوب و حاشيه آبخوان كاهش پيدا مي كند. نتايج به دست آمده از ارزيابي مقدار تغذيه به خوبي نقشه پتانسيل را تأييد كردند.