تحليل كاركردهاي اجتماعي موسيقي ايران بر اساس اشعار شاعران و مطابقت آن با آثار سفالگري دورۀ سلجوقي

موسيقي يكي از هنرهاي ارزشمند دوره سلجوقي است كه در جامعه آن عصر، به‌ويژه در ميان طبقات بالاي اجتماع، جايگاهي والا داشته است. برخلاف ديگر هنرها، اطلاعات زيادي از موسيقي اين دوره وجود ندارد، اما بر اساس هنر سفالگري و متون ادبي مي‌توان گفت كه موسيقي در حيات اجتماعي دوره سلجوقي نقش مؤثري داشته و در موقعيت‌هاي گوناگون همچون رزم و بزم، مراسم آييني و جشن‌ها، عنصري كليدي به‌شمار مي‌آمده است. پژوهش حاضر كوشيده است با استناد به آثار سفالگري و ديوان هشت تن از شاعران عصر سلجوقي، كاركردهاي اجتماعي موسيقي اين دوره را تحليل و تبيين نمايد. هدف اين پژوهش، شناخت موسيقي دورۀ سلجوقي بر اساس آثار سفالي و اشعار اين دوره است كه به روش تاريخي – تحليلي سامان يافته است. يافته‌هاي پژوهش نشان داده كه ميان نقوش سفالينه‌هاي سلجوقي و اشعار شاعران اين دوره همبستگي وجود داشته است.