تطبيق ديدگاه رژيم پهلوي و انقلابيون درباره مسأله فلسطين ( در چارچوب نظريه واقع گرايي و آرمان گرايي)

Tabiq, Pahlavi regime's and revolutionaries' point of view about the Palestinian issue (within the framework of the theory of realism and idealism)

مساله فلسطين از جمله مهم‌ترين مسائل بين‌المللي در منطقه است كه مستلزم توجه و بررسي زيادي است، در اين مقاله به مطالعه تطبيقي ديدگاه حكومت پهلوي و انقلابيون پيرامون مساله فلسطين پرداخته مي‌شود. با توجه به تاريخچه اشغال فلسطين و ادعاي يهوديان درباره سرزمين فلسطين در اين پژوهش موضع رژيم پهلوي از نگاه نظريه واقع‌گرايي تدافعي و همچنين موضع انقلابيون از نگاه نظريه ايده اليسم بررسي شده است و در صدد پاسخ به اين سوال اصلي هستيم كه حكومت پهلوي و انقلابيون درباره مساله فلسطين چه ديدگاه و مواضعي داشته اند؟ يافته‌هاي تحقيق نشان مي‌دهد كه نگاه انقلابيون به مساله فلسطين از جنبه ايده اليسم و امت گرايي است كه سرزمين فلسطين را جزيي از سرزمين‌هاي اسلامي مي‌دانند، از سوي ديگر برخلاف نگاه امت محور انقلابيون به مساله فلسطين، نگاه رژيم شاه به مساله فلسطين مبتني بر ملت‌گرايي براساس موضع واقع‌گرايي تدافعي بوده است و فلسطين را بيش از آنكه كشوري مسلمان ببيند كه توسط غيرمسلمانان اشغال شده است، به امنيت و منافع داخلي كشور خود توجه كرده و هر جا كه به نفع خود بوده است ابراز حمايت كرده گاهي در جبهه فلسطين و گاهي در جبهه اسرائيل در نتيجه فاقد سياست بين الملل مشخصي بوده است. روش مورد استفاده روش كيفي از نوع تحليل اسنادي است.

The issue of Palestine is one of the most important international issues in the region that requires a lot of attention and study. In this article, a comparative study of the views of the Pahlavi government and the revolutionaries on the issue of Palestine is discussed. Given the history of the occupation of Palestine and the claims of the Jews about the land of Palestine in this study, the position of the Pahlavi regime from the perspective of defensive realism and the position of the revolutionaries from the perspective of idealism and we seek to answer the main question. What were the views and positions of the revolutionaries on the question of Palestine? The research findings show that the revolutionaries' view of Palestine is from the aspect of idealism and ummatism, which consider the land of Palestine as part of Islamic lands. The Shah has defended the Palestinian cause based on nationalism based on a position of realism, and has paid more attention to the security and internal interests of his country than to a Muslim country occupied by non-Muslims, and wherever he has been in his favor. It has expressed support, sometimes on the Palestinian front and sometimes on the Israeli front, as a result of which it has lacked a clear international policy. The method used is a qualitative method of documentary analysis.