مديريت آموزشي در چشم انداز پراگماتيسم

يكي از مهمترين مسائل در فلسفه تعليم و تربيت و در فعاليت هاي فلاسفه تربيتي اين است كه روش هاي آموزش و يادگيري از چه مبناي فلسفي برخوردارند و اينكه آيا روش هاي مورد نظر در پارادايم فلسفه تربيتي، از مفروضات ديگر مكاتب فلسفي نيز تاثير مي پذيرد يا خير؟ از اين رو آشنايي با آرا و مكاتب فلسفي و كاربرد نتايج آن در تعليم و تربيت از اين جهت كه مي تواند باعث تسريع در تامين اهداف آموزشي، ايجاد آگاهي و بروز روحيه انتقادي نسبت به خط مشي ها و برنامه ريزي هاي آموزشي شود، مفيد و مطلوب است. از آن جايي كه مديريت آموزشي امروزه بيش از هر زمان ديگر در رشد و توسعه نظام آموزشي اثر انكار ناپذيري داشته و پراگماتيسم بيش از فلسفه هاي ديگر در اين زمينه تاثير دارد، مطالعه چگونگي اين تاثير از جوانب مختلف ضروري و مفيد است. از اين رو مقاله حاضر با هدف بررسي مديريت آموزشي در چشم انداز پراگماتيسم با روش توصيفي-تحليلي انجام شده است. نتايج پژوهش بيانگر اين است كه پراگماتيسم با كاربرد معيار كارايي و سودمندي، توانسته جريان آموزش وپرورش را به زندگاني حقيقي نزديك كند و بدين وسيله مديريت آموزشي را تحت شعاع و نفوذ خودش قرار دهد. و بسياري از ناهماهنگي هاي ميان علم و عمل، مدرسه و محيط اجتماعيِ بيرون آن، فرد و جامعه، انضباط و آزادي و همچنين وسيله و هدف را از ميان بردارد. همچنين مديريت پراگماتيستي بيشترين همخواني و سنخيت را با نظريه اقتضايي مديريت نسبت به ساير نظريه ها داشت.