تأثير زاويه، ارتفاع پايه نگهدارنده و قطر خطوط لوله بر حداكثر گودال آبشستگي

آبشستگي زير لوله‌هاي انتقال گاز، نفت و آب خطر خميدگي لوله و شكستن آن را به دنبال دارد. اين پديده مي‌تواند به محيط زيست و صنعت نفت و گاز آسيب‌هاي فراواني وارد كند. در ايﻦ پژوهش تأثير تغييرات قطر، فاصله از كف و زاويه قرارگيري لوله‌هاي انتقال بر ميزان كاهش عمق آبشستگي زير لوله‌هاي مستغرق در بستر رسوبات چسبنده بصورت آزمايشگاهي بررسي شده است. آزﻣﺎيﺶﻫﺎ براي ﺣﺎﻟﺖ آﺑﺸﺴﺘﮕﯽ زيﺮ ﻟﻮﻟﻪ ﺑﺎ زاويﻪ ﺑﺮﺧـﻮرد صفر، 15 و 30 درﺟﻪ و در 3 ﻣﻮﻗﻌﯿـﺖ روي ﺑﺴـﺘﺮ، ﻓﺎﺻـﻠﻪ D/2 و D/4 از ﺑﺴﺘﺮ انجام شد. همچنين، در اﻧﺠﺎم آزﻣﺎيﺶﻫﺎ از سه قطر 10، 20 و 40 ميلي‌متر اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻧﺘﺎيﺞ اين مطالعه ﻧﺸـﺎن داد، زاويﻪ ﺑﺮﺧﻮرد ﺟﺮيﺎن روي ﻣﮑﺎن ﻗﺮارﮔﯿﺮي ﺑﯿﺸﯿﻨﻪ ﻋﻤﻖ آﺑﺸﺴﺘﮕﯽ و ﻧﺤﻮه ﻋﻤﻠﮑـﺮد ﮔﺮداﺑـﻪﻫـﺎ ﻣـﺆﺛﺮ است، به‌طوري كه با افزايش زاويه، عمق آبشستگي زير خط لوله كاهش مي‌يابد و به ازاي افزايش ﻓﺎﺻــﻠﻪ ﺑــﯿﻦ ﻟﻮﻟــﻪ و ﺑﺴــﺘﺮ، ميزان آبشستگي به‌صورت معني داري تا ميزان 18 درصد، كاهش ﭘﯿــﺪا ﮐﻨــﺪ، ميزان آﺑﺸﺴﺘﮕﯽ زيﺮ ﻟﻮﻟﻪ ﮐﻤﺘﺮ ﻣﯽﺷﻮد. همچنين مشاهده شد كه قطر لوله بر ميزان عمق آبشستگي تأثير دارد و بدليل تأثير روي جريان به سمت پايين و جريان‌هاي گردابي، هرچه قطر لوله افزايش يابد، عمق آبشستگي نيز افزايش مي‌يابد. درنهايت با استفاده از داده‌هاي آزمايشگاهي حداكثر ميزان آبشستگي لوله، رابطه‌اي بر پايه رگرسيون غير خطي براي تخمين حداكثر ميزان آبشستگي ارائه شد