اثربخشي آموزش حل‌ مسئلۀ بين‌فردي مبتني بر آموزه‌هاي اسلامي بر سلامت روان زنان جوان زنداني شهر كرمانشاه

سابقه و هدف: امروزه در سراسر دنيا در بستر زندان‌ها از طريق برنامه‌هاي مداخله‌اي روان‌شناختي به‌دنبال كارآمدكردن زندانيان در جهت ارتقاي حل مسئلۀ اجتماعي، بازسازي شخصيت و ارتقاي سلامت روان آنان تلاش‌هاي فراواني صورت گرفته است. بنابراين، نظر به قدمت برنامه‌هاي مداخلات زندان‌محور، ارائۀ خدمات اصلاحي، تربيتي و آموزشي و همچنين بررسي تأثير آن بر توانمندساري زندانيان اهميت ويژه‌اي دارد. ازاين‌رو، اين پژوهش با هدف اثربخشي حل مسئلۀ بين‌فردي مبتني بر آموزه هاي اسلامي بر سلامت روان زنان جوان زنداني شهر كرمانشاه انجام شد. روش كار: طرح پژوهش حاضر شبه‌آزمايشي از نوع طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه است. جامعۀ آماري اين مطالعه تمامي مجرمان زن جوان زندان مركزي شهر كرمانشاه در سال 1398 بود كه تعداد 30 نفر از آنان با استفاده از روش نمونه‌گيري دردسترس انتخاب شدند و با انتساب تصادفي به دو گروه آزمايشي (15 نفر) و گواه (15 نفر) جايگزين شدند. براي جمع‌آوري اطلاعات از پرسش‌نامۀ سلامت روان گلدبرگ استفاده شد. ده جلسۀ دو ساعتۀ آموزش حل مسئلۀ بين‌فردي دزوريلا و نزو كه با آموزه‌هاي اسلامي تركيب شده بود به‌صورت هفته اي دو بار براي گروه آزمايش برگزار شد. داده‌ها به‌روش تحليل كوواريانس بررسي شد. در اين پژوهش همۀ موارد اخلاقي رعايت شده است و مؤلفان مقاله تضاد منافعي گزارش نكرده‌اند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه آموزش حل مسئلۀ بين فردي مبتني بر آموزه هاي اسلامي بر مؤلفه هاي اضطراب، كاركرد اجتماعي و علائم افسردگي اثر معناداري داشت (P 0.05)؛ حال آنكه مداخلۀ مورد نظر بر مؤلفۀ علائم جسماني اثر معناداري نداشت. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج كارآمد آموزش حل مسئلۀ بين‌فردي مبتني بر آموزه هاي اسلامي مي توان از آن به‌عنوان يك برنامۀ مداخله‌اي اصلاحي و پيشگيرانه در زمينۀ سلامت روان زنان جوان زنداني استفاده كرد.