نقد و آسيب شناسي ضرب المثل «خواهي نشوي رسوا، همرنگ جماعت شو» با تاكيد بر رويكرد ساخت شكني

ضرب المثل ها از عناصر فرهنگي غالب در جوامع هستند كه علاوهبر اقناع سازي و هدايت ذهني مخاطبان، ميتوانند جريانهاي فكري و فرهنگي را تقويت كنند. خصلت كاربردي، همچنين انباشت معنايي و نيز دلالتهاي وسيع و فراگير در ضرب المثلها، موجب ميشود تا تأثيرگذاري و نفوذ آنها زياد باشد و ايستادگي و مقاومت فكري مخاطبان در برابر آنها شكل ضرب المثلي است كه ميتواند در  »خواهي نشوي رسوا، همرنگ جماعت شو«نگيرد. قلمروهاي جامعه شناختي، اقتصادي، تاريخي و ... قابل نقد و تفسير باشد. ساختار تقابلي، زبان موسيقايي و همچنين كنش هاي پيدا و پنهاني چون شرط، امر، تحذير، تهديد در ژرف ساخت، باعث تأثيرگذاري و اشتهار اين ضرب المثل شده است. پيشفرض مقاله اين است كه با توجه به رويكرد ساختارشكني و اصرار اين نظريه بر معكوس كردن جفت هاي متقابل، ميتوان به خوانشي متفاوت از اين ضرب المثل دست يافت. خوانشي كه با جابه جايي اقتدار و مركزيت ، خلاقيت و استعداد مترتب بر آن را در تقابل با »فردگرايي« قطب هاي دوگانۀ ساختاري، برجسته و تمجيد ميكند. در اين مقاله تلاش مي شود تا با كاربست نظريۀ  » جمع گرايي « ساخت شكني و همچنين تحليل كيفي و آسيب شناختي، به قرائتي ديگرگون و البته امروزيتر از اين ضرب المثل دست يافت. ضرورت تغيير در ساخت و بافت اين ضرب المثل، نشان دهنده تحرك و پويايي فرهنگي جامعۀ امروز ماست.