اثربخشي درمان شناختي رفتاري مبتني بر آموزش والدين بر تنظيم هيجان و تحريك‌پذيري دانش‌آموزان داراي اختلال بي‌نظمي خلق اخلالگر

مقدمه: اختلال بي نظمي خلق اخلالگر يك اختلال جديد با چالش هاي متعدد در زمينه تشخيص و درمان مي باشد. از همين رو به كار بستن درمان هاي استاندارد در زمينه تحريك پذيري براي بدست آوردن تلويحات درماني در اين اختلال ضرورت مي يابد. هدف از پژوهش حاضر بررسي اثربخشي درمان شناختي رفتاري مبتني بر آموزش والدين بر تنظيم هيجان و تحريك پذيري دانش آموزان داراي اختلال بي نظمي خلق اخلالگر بود.  روش: روش تحقيق پژوهش نيمه آزمايشي و از نوع پيش آزمون با پس آزمون با گروه كنترل و دوره پيگيري بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه اول استان آذربايجان شرقي در سال تحصيلي 1400-1399 بود. نمونه پژوهش 30 دانش آموز داراي اختلال بي نظمي خلق اخلالگر بود كه از طريق ﻧﻤﻮﻧﻪﮔﯿﺮي ﻫﺪﻓﻤﻨﺪ ﻏﯿﺮﺗﺼﺎدﻓﯽ انتخاب شدند. براي گردآوري اطلاعات از شاخص واكنش پذيري عاطفي استرينگاريس و همكاران ]2012[، پرسشنامه تنيظم هيجان گراس و جان ]2003[ و مصاحبه تشخيصي بر اساس DSM-5 استفاده شد. داده‌ها با استفاده از تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر و با استفاده از نسخه‌ي 18 بسته‌ي آماري براي علوم اجتماعي تجزيه و تحليل شدند. نتايج : نتايج نشان داد رفتار درماني شناختي رفتاري مبتني بر آموزش خانواده در كاهش تحريك پذيري و تنظيم هيجان دانش آموزان داراي اختلال بي نظمي خلق اخلالگر به طور معناداري موثر بوده است (p 0/001). همچنين نتايج آزمون بنفروني حاكي از ادامه دار بودن اثر آموزشي در دوره پيگيري بود (p 0/05). نتيجه گيري: نتايج پژوهش حاضر از كارايي درمان درمان شناختي رفتاري و پايداري آن در جهت كاهش تحريك پذيري و تنظيم هيجان دانش آموزان مبتلا به اختلال بي نظمي خلق اخلالگر حمايت مي كند. بنابرين استفاده از آن براي متخصصان حوزه درمان در زمينه اختلال بي نظمي خلق اخلالگر توصيه مي گردد.