تاثيرسرمايه روانشناختي بر عملكرد پرستاران با توجه به نقش ميانجي‌گر فرسودگي و رضايت شغلي

مقدمه: پرستاران بخش جدايي ناپذير از فرآيند بهداشت و درمان كشور هستند و عملكرد آنان نيز از اهميت بسيار بالايي برخوردار است. هدف از اجراي تحقيق حاضر، بررسي تأثير سرمايه روانشناختي از طريق رضايت و فرسودگي شغلي، بر روي عملكرد پرستاران است. روش ها: تحقيق حاضر، كاربردي و از نوع تحليلي- مقطعي است. جامعه آماري اين تحقيق شامل پرستاران بيمارستان هاي شهر رشت در سال 1398 به تعداد 3523 نفر است. نمونه ها براساس فرمول كوكران 318 نفر تعيين و به روش نمونه گيري تصادفي ساده، انتخاب شدند. ابزار گردآوري اطلاعات، پرسشنامه هاي استاندارد فرسودگي شغلي، عملكرد شغلي و رضايت شغلي بود. داده ها جمع آوري شده با استفاده از مدل سازي معادلات ساختاري و از طريق نرم افزارهاي آماري SPSS و SMARTPLS3 تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: نتايج نشان داد كه سرمايه روانشناختي بر روي رضايت شغلي و فرسودگي شغلي و همچنين عملكرد پرستاران به ميزان 0/297، 0/387- و 0/259 تأثير دارد. همچنين تأثير رضايت شغلي و فرسودگي شغلي بر عملكرد پرستاران نيز برابر با 0/213، 0/173- بود. در نهايت، براساس نتايج آزمون سوبل، نقش ميانجي گر رضايت و فرسودگي شغلي در تأثير سرمايه روانشناختي بر عملكرد پرستاران نيز برابر با 0/196 و 0/205- تعيين گرديد. نتيجه گيري: براساس يافته هاي اين مطالعه، مي توان دريافت سرمايه روانشناختي، از طريق افزايش رضايت شغلي و كاهش فرسودگي شغلي، منجر به بهبود عملكرد پرستاران مي گردد. بنابراين مديران بيمارستان هاي شهر رشت لازم است بيش از پيش بر روي روابط متغيرها تمركز نمايند تا بتوانند سطح عملكرد پرستاران را حفظ و بهبود دهند.