نياز سنجي برنامه هاي آموزش مداوم پرسنل پرستاري شاغل در دانشگاه علوم پزشكي زنجان

مقدمه: گستره نقش هاي پرستاران در مراكز درماني موجب شده تا نيازهاي آموزشي آنان نيز تغيير يابد و در اين بين تعيين مستمر نيازهاي آموزشي پرستاران ضروري است. لذا مطالعه حاضر با هدف تعيين نيازهاي آموزشي پرسنل پرستاري بيمارستان هاي تابعه دانشگاه علوم پزشكي زنجان طراحي و اجرا گرديد. روش ها: اين مطالعه يك مطالعه توصيفي- مقطعي بر روي كليه پرستاران بيمارستان ها و مراكز آموزشي و درماني تابعه دانشگاه علوم پزشكي زنجان بود. تعداد 331 نفر از اين افراد به شيوه نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. براي جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته در دو بخش اطلاعات جمعيت شناختي و سوالات مربوط به دوره هاي تخصصي استفاده شد. داده ها از طريق شاخص هاي توصيفي، آزمون t تك گروهي و نرم افزار آماري SPSS نسخه 25 تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: از ميان 331 نفر شركت كننده در مطالعه 182 نفر (55 درصد) پرستاران زن و 149 نفر (45 درصد) پرستاران مرد بودند. ميانگين سني شركت كنندگان براي زنان 32 سال و مردان 36 سال بود. چهار دوره احياء بزرگسالان، تهويه مكانيكي، تفسير ECG و احياء مادر و پره اكلامپسي به ترتيب با ميانگين و انحراف معيار 1/035±4/68، 0/801±4/38، 1/70±4/27 و 0/980±4/12 داراي بالاترين ميانگين در بين ساير دوره ها بودند. نتيجه گيري: نيازسنجي از پرستاران به عنوان جامعه هدف در كنار استفاده از نظر خبرگان و مديران پرستاري مي تواند به اثربخشي بيشتر در تدوين دوره ها بينجامد.