الگوي مديريت نوآوري باز در آموزش علوم پزشكي: مطالعه موردي دانشگاه علوم پزشكي گيلان

مقدمه: تنها تكيه به نوآوري هاي سنتي با مرزهاي بسته، براي آموزش علوم پزشكي كافي نيست و نوآوري باز روش هاي نوين مديريتي را مي طلبد. هدف اين مطالعه، ارائه الگوي مديريت نوآوري باز در آموزش علوم پزشكي در دانشگاه علوم پزشكي گيلان بود. روش ها: اين پژوهش آميخته، ابتدا در مرحله كيفي با مصاحبه هاي نيمه ساختاريافته با مديران دانشگاه علوم پزشكي گيلان، به روش نمونه گيري هدفمند و تا رسيدن به حد اشباع نظري انجام شد. سپس با تحليل محتواي مصاحبه ها، مؤلفه هاي مديريت نوآوري بازشناسايي و بر اين اساس، پرسشنامه 35 گويه اي طراحي شد كه پس از اطمينان از روايي و پايايي آن، به منظور تعيين وضعيت مديريت نوآوري باز در آموزش علوم پزشكي توسط 185تن از اعضاي هيئت علمي دانشگاه علوم پزشكي گيلان تكميل گرديد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون t تك نمونه اي تحليل شدند. يافته ها: در مرحله كيفي پژوهش، شش مؤلفه مديريت دانش، مديريت راهبردي، مديريت تغيير در ساختار و فرهنگ سازماني، مديريت عوامل محيطي، شبكه سازي و مديريت قوانين مالكيت فكري شناسايي و بر اين اساس، الگوي مديريت نوآوري باز در آموزش علوم پزشكي طراحي شد. يافته هاي كمّي پژوهش نشان داد كه تنها مؤلفه هاي مديريت راهبردي و مديريت عوامل محيطي به ترتيب با ميانگين و انحراف معيار 0/7±3/1 و 0/9±3/06 اندكي بيش از حد متوسط (3) بوده و ساير مؤلفه ها پايين تر از حد متوسط برآورد شدند. نتيجه گيري: مديريت نوآوري باز در آموزش علوم پزشكي در اكثر مؤلفه هاي شناسايي شده از وضعيت مطلوبي برخوردار نبوده كه توجه جّدي مديران دانشگاه علوم پزشكي گيلان را به موضوع مديريت نوآوري هاي آموزشي براساس الگوي باز طلب مي كند.