بررسي ميزان انطباق محتواي برنامه درسي بخش روان‌پزشكي رشته پزشكي(مقاطع كارآموزي و كارورزي) با نيازهاي شغلي آينده از ديدگاه پزشكان عمومي

مقدمه: پزشكان عمومي، سهم عمده اي در اجراي برنامه هاي درماني بيماران رواني در بيمارستان ها و درمانگاه ها دارند، همچنين دانش آموختگان در هر رشته اي، مهم ترين و بهترين گروهي هستند كه مي توانند بيان كنند چقدر محتواي برنامه درسي با نيازهاي شغلي آينده آن ها هم خواني دارد. لذا هدف از اين مطالعه ارزيابي ميزان انطباق محتواي برنامه درسي بخش روان پزشكي رشته پزشكي(مقاطع كارآموزي و كارورزي) با نيازهاي شغلي آينده پزشكان عمومي بود. روش ها: اين مطالعه تحليلي-مقطعي بر روي 109 نفر از پزشكان عمومي (دانش آموختگان سال هاي 1397-1386) شاغل در درمانگاه ها، مراكز بهداشتي درماني، بيمارستان ها و مطب هاي شخصي در سطح استان خراسان جنوبي در سال 1399 به روش سرشماري انجام گرفت. براي جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته متناسب با سرفصل هاي بخش روان پزشكي مصوب وزارت بهداشت استفاده شد و روايي آن از طريق روايي محتوايي و پايايي آن از روش آلفاي كرونباخ (0/83) تاييد شد. داده ها از طريق آزمون هاي t تك نمونه اي و t مستقل و با استفاده از نرم افزار آماري SPSS و در سطح معني داري 0/05= α تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: براساس نتايج به دست آمده، از ديدگاه پزشكان عمومي ميانگين نمره سر فصل هاي (كليات روان پزشكي و بهداشت روان و طبقه بندي رايج در روان پزشكي، شرح حال گيري و علامت شناسي در روان پزشكي، اختلالات جنسي در روان پزشكي، سوء مصرف مواد اختلالات سوماتوفرم، درمان دارويي و غيردارويي، معنويت دارو) بيشتر از 1.5 بود (0/0001=p). همچنين بين ميانگين نمره انطباق محتواي برنامه درسي بخش روان پزشكي با نيازهاي شغلي پزشكان عمومي براساس جنس تفاوت معني داري وجود نداشت (0/363=p). نتيجه گيري: برنامه هاي درسي بخش روان پزشكي از نظر آگاهي علمي و دانش نظري و همچنين دانش كاربردي در زمينه نيازهاي تعيين شده در سطح متوسط قرار داشت و لازم است شرايطي فراهم شود تا مهارت و توانايي لازم و دانش هاي نظري در اين زمينه را به موقعيت هاي عملي و كاربردي انتقال و تعميم دهند.