تاثير آموزش استدلال بيزين بر نتايج آزمون‌هاي استدلال باليني دانشجويان دوره كارورزي دانشگاه علوم پزشكي شهركرد

مقدمه: استدلال باليني شامل محدوده اي از تفكر در باره طبابت باليني است كه در تمام مراحل ارزيابي بيمار حضور دارد. از تئوري بيزين مي توان براي رد يا تاييد تشخيص هاي افتراقي در فرايند استدلال باليني كمك گرفت. به اين صورت كه با يادگيري زبان پايه رياضي احتمال در پزشكي بتوانيم باورهاي خود را با توجه به شواهد جديد عوض كنيم. هدف: بررسي تاثير برگزاري كارگاه آموزشي آشنايي با استدلال بيزين بر ارتقاء استدلال باليني در كارورزان پزشكي بود. روش ها: اين پژوهش يك مطالعه نيمه تجربي است و از نوع طراحي متغير وابسته نابرابر (NEDV) مي باشد، براي انجام آن 57 نفر از كارورزان بيمارستان هاجر شهركرد در سال 1398 در پيش آزمون از نوع SC به عنوان مورد و آزمون KFP به عنوان شاهد، شركت كرده و نتايج آزمون ها به صورت نمرات جداگانه براي هر نوع سوالات مشخص گرديد. سپس كارگاه آموزشي سه ساعته استدلال باليني و بيزين برگزار شد و بعد از ۲ هفته از برگزاري پيش آزمون، پس آزمون برگزار و با فاصله اطمينان 0/95 نتايج آن ها با هم مقايسه و با نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون Paired Sample T-test تحليل شدند. يافته ها: نتايج مطالعه افزايش معني دار نمرات كارورزان در هر دو نوع آزمونKFP و SC را نشان داد. ميزان كاربرد استدلال باليني براي كارورزان در پس آزمون SC حدود 55 درصد بود كه نسبت به پيش آزمون SC 3/5 درصد افزايش داشت و اين ميزان در پس آزمون KFPبرابر 46 درصد بود كه نسبت به پيش آزمون آن 3 درصد افزايش داشت. نتيجه گيري: آزمون SC روش ارزيابي مناسبي براي نشان دادن تاثير كارگاه آموزش استدلال بيزين بر استدلال باليني نيست و برگزاري يك كارگاه استدلال بيزين تاثير چشمگيري بر بهبود وضعيت استدلال باليني كارورزان نخواهد داشت.