ارائه الگوي آموزش پاسخ گو براي برنامه آموزش علوم توان بخشي

مقدمه: تربيت دانش آموختگان توانمند، متعهد و پاسخگو به نيازهاي جامعه و نظام سلامت را مي توان مهمترين ماموريت دانشگاه هاي علوم پزشكي دانست. به طور كلي، پاسخگويي در برابر جامعه يكي از اولويت هاي اصلي نظام آموزش عالي سلامت است، بنابراين اگر دانشگاه ها بخواهند نيازهاي جامعه تحت پوشش خود را برآورده كنند، بايد نظام آموزشي خود را بر اساس نيازها و اولويت هاي سلامت جامعه طراحي كنند. در اين راستا مطالعه حاضر با هدف شناسايي ابعاد و مولفه هاي آموزش پاسخگو براي برنامه آموزش علوم توانبخشي انجام شد. روش ها: اين پژوهش تركيبي ابتدا در مرحله كيفي با مصاحبه هاي نيمه ساختاريافته با خبرگان و متخصصان حوزه توانبخشي به روش نمونه گيري هدفمند تا اشباع نظري در سال 1400 در دانشگاه هاي علوم پزشكي شهر تهران انجام شد. سپس با تحليل محتواي مصاحبه ها، ابعاد، مولفه ها و شاخص ها شناسايي و بر اين اساس پرسشنامه 136 گويه اي طراحي شد كه پس از اطمينان از روايي و پايايي آن، به منظور طراحي الگوي آموزش پاسخگو براي برنامه آموزش علوم توانبخشي توسط 85 نفر از رؤساي دانشكده، معاونين، مديران گروه هاي آموزشي و اعضاي هيات علمي دانشكده هاي توانبخشي دانشگاه هاي علوم پزشكي شهر تهران تكميل گرديد. به منظور بررسي نرمال بودن جامعه از آزمون كلوموگروف اسيمرنوف و براي تحليل داده ها و آزمون هاي تحليل عاملي از نرم افزارهاي آماري SPSS، AMOS استفاده شد. يافته ها: در بخش كيفي پژوهش 6 بعد جامعه، نظام آموزش عالي سلامت، دانشگاه، استاد، دانشجو، برنامه آموزشي و درسي و 21 مولفه و 136 شاخص شناسايي و براين اساس الگوي آموزش پاسخگو براي برنامه آموزش علوم توانبخشي طراحي شد. يافته هاي كمي پژوهش براساس شاخص هاي GFI ،RMSE و خي دو نشان داد كه ابعاد شناسايي شده در يك ساختارمتجانس، سازه هاي الگوي يك مفهوم تحت عنوان الگوي آموزش پاسخگو را براي برنامه آموزش علوم توان بخشي حمايت مي كنند. نتيجه گيري: پژوهش حاضر نشان داد كه 6 بعد كلي جامعه، نظام آموزش عالي سلامت، دانشگاه، استاد، دانشجو، برنامه آموزشي به عنوان ابعاد آموزش پاسخ گو نقش مهمي را درتحقق رسالت دانشگاه هاي نسل سه و چهار ايفاء مي كنند.