شناسايي و رتبه بندي عوامل موثر بر اجراي مناسب اعتباربخشي در دانشگاه علوم پزشكي زابل

مقدمه: دانشگاههاي علوم پزشكي از اركان نظام سلامت بوده و اعتباربخشي يكي از روش هاي ارزشيابي اين دانشگاهها است، بنابراين مطالعه حاضر با هدف شناسايي و رتبه بندي عوامل مؤثر بر اجراي مناسب اعتباربخشي در دانشگاه علوم پزشكي زابل انجام گرديد. روش ها: روش پژوهش از نوع تركيبي (كيفي- كمي) و جمعآوري دادهها كتابخانهاي- ميداني با استفاده از فيشبرداري و پرسشنامه بود. جامعه آماري بخش كيفي 20 نفر از مديران و كارشناسان ارشد و خبره برگزيده دانشگاه هاي علوم پزشكي داراي سوابق اجرايي در ارزيابي كيفيت آموزشي به ويژه اعتباربخشي برخوردار بودند و جامعه آماري بخش كمي كليه مديران و اعضاي هيئت علمي دانشگاه علوم پزشكي زابل (180نفر) بودند كه 120نفر با استفاده از فرمول كوكران به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. نمونه گيري بخش كيفي هدفمند و بخش كمي تصادفي ساده بود. ابزار جمع آوري دادهها پرسشنامه محقق ساخته شامل 93 گويه بود كه 20 ُبعد از عوامل مؤثر بر اعتباربخشي را دربر ميگرفتند. براي تجزيه وتحليل داده ها از تحليل عاملي تأييدي، بار عاملي و آماره t با روش بوت استراپينگ از طريق نرم افزار Smart PLS و SPSS استفاده شد. يافته ها: براساس نتايج در پايان مرحله كيفي 28 بعد و 143 مؤلفه اعتباربخشي استخراج شده از ادبيات تحقيق پس از سه دور انجام پانل دلفي به 20 بعد و 109 مؤلفه كاهش يافت. همچنين نتايج مرحله كمي نشان داد كه عوامل شناساييشده در مسير اجراي اعتباربخشي در دانشگاه علوم پزشكي زابل به اين ترتيب اثرگذار بودند: ُبعد آموزش باليني و درمانگاهي(0/961)، مديريت مالي(0/930)، فضاي آموزشي و اداري(0/929)، اهداف و رسالتهاي دانشگاه(0/918)، ساختار سازماني(0/910)، فناوري اطلاعات(0/903)، مديريت(0/902)، فرايند ياددهي يادگيري(0/902)، كادر آموزش(0/899)، فراگيران(0/894)، منابع انساني(0/894)، خدمات و تسهيلات(0/888)، منابع يادگيري(0/881)، شهروندي سازماني(0/803)، اعتبارسنجي(0/734)، خدمات پژوهشي(0/717)، ارزيابي و تضمين كيفيت(0/713)، همكاري هاي بين المللي(0/699)، نوآوري و كارآفريني(0/670) و برنامه هاي فرهنگي(0/610). نتيجه گيري: با توجه به نتايج و ارائه مشترك آموزش علوم پزشكي با نظام خدمات درماني و از آنجاكه به مولفه هاي آموزش باليني و درمانگاهي در مولفه هاي اعتباربخشي دانشگاه علوم پزشكي توجه ي نشده است، بازنگري شاخصهاي اعتباربخشي بهويژه در بخش آموزش باليني و درمانگاهي ضروري مي باشد.