بررسي محيط آموزشي اتاق عمل مراكزآموزشي درماني دانشگاه علوم پزشكي زاهدان از ديدگاه دانشجويان

مقدمه: آموزش باليني از مهمترين بخش هاي آموزش پزشكي و پيراپزشكي است كه در محيط باليني، دانشجويان را جهت انجام مهارت هاي باليني آماده مي كند. از آنجا كه ارزيابي محيط آموزش باليني با استفاده از يك ابزار متناسب نقش مهمي در افزايش انگيزش و يادگيري دانشجويان دارد، اين مطالعه با هدف بررسي محيط آموزشي اتاق عمل هاي دانشگاه علوم پزشكي زاهدان از نظر دانشجويان رشته اتاق عمل انجام شد. روشها: اين مطالعه تحليلي- مقطعي در سال 1400 بر روي 48 دانشجوي رشته اتاق عمل دانشگاه علوم پزشكي زاهدان با استفاده از پرسشنامه روا و پاياي (IMOTEC) به روش سرشماري انجام شد. داده ها با استفاده از آمار توصيفي و آزمون هاي t مستقل و ANOVA و با استفاده از نرم افزار آماريSPSSمورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: از مجموع 48 شركت كننده در مطالعه 27 نفر (56/2 درصد) دختر و 21 نفر (43/8 درصد) پسر بودند. 75 درصد دانشجويان وضعيت جو آموزشي اتاق عمل دانشگاه علوم پزشكي زاهدان را مطلوب ارزيابي نمودند. از پنج حيطه جو آموزشي حيطه مربيگري بيشترين امتياز (11/70 ±40/25 ) و حيطه حمايت و پشتيباني كمترين امتياز (3/12 ± 4/62) را كسب نمودند. نتايج نشان داد كه بين جو آموزشي اتاق عمل و حيطه هاي آن در بين دانشجويان دختر و پسر تفاوت معني داري وجود ندارد. نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي مطالعه ي حاضر نمره كل سنجش جو آموزشي اتاق عمل از ديدگاه دانشجويان در سطح مطلوب بود. اما با توجه به پايين بودن رضايت دانشجويان از حيطه حمايت و پشتيباني پيشنهاد مي گردد با اصلاح محيط يادگيري حمايتي در آموزش باليني، ميتوان رضايت از حيطه پشتيباني و حجم كار را بهبود بخشيد.