تعيين سطح مشاركت اعضاء هيئت‌علمي در تصميم گيري هاي مديريتي دانشكده‌هاي دانشگاه علوم پزشكي همدان

مقدمه: سنجش ميزان مشاركت اعضاي هيئت علمي دانشگاهها در امور مديريتي، جهت برنامه ريزي براي ارتقاي بهره وري در محيط هاي آموزشي امري ضروري است. اين مطالعه با هدف تعيين ميزان مشاركت اعضاي هيئتعلمي در تصميم گيري هاي مديريتي در دانشكده هاي مختلف دانشگاه علوم پزشكي همدان انجام شده است. روش ها: در اين مطالعه تحليلي- مقطعي كه در سال 1399 انجام شد، پرسشنامه استاندارد مشاركت براي كليه اعضاي هيئت علمي غير باليني تمام وقت تكميل و دادهها به نرمافزار SPSS نسخه 24 منتقل شد. براي تجزيه و تحليل دادهها علاوه بر روشهاي آمار توصيفي از آزمون هاي آماري ANOVA، t مستقل و ضريب همبستگي پيرسون استفاده شد. يافته ها: ميانگين سن افراد مورد بررسي 7/82±41/70 سال بود كه60 درصد آنها مرد و 40 درصد زن را تشكيل ميداد. در حيطه آموزش، ميانگين ديدگاه اعضاي هيئتعلمي با سمت مديريتي در زمينه مشاركتي بودن تصميم گيريها در موضوعات مختلف حداقل 1/24±4/93 و حداكثر 1/10 ± 5/94 و به طور معنيداري بيشتر از ديدگاه ساير اعضا بود (P 0.05). بالاترين ميانگين امتياز مشاركت در حيطه هاي مختلف به ميزان 48/25 ± 5/1 در حيطه آموزشي و كمترين در حيطه اداري و مالي به ميزان 1/99 ± 2/69 بود. نتيجه گيري: از آنجايي كه سطوح بالاتر مشاركت در تصميم گيري ها در محيط هاي دانشگاهي رضايت شغلي، تعهد و عملكرد بالاتر را به همراه دارد، لذا اتخاذ راه كارهاي مناسب براي فراهم شدن زمينه بيشتر مشاركت اعضاي هيئت علمي در امور مديريتي دانشكده ها در كليه حيطه ها توصيه مي شود.