ارزيابي محيط آموزش باليني دانشكده دندانپزشكي دانشگاه علوم پزشكي تبريز از ديدگاه دستياران تخصصي براساس مدل PHEEM

مقدمه: محيط آموزش باليني مناسب سهم مهمي در موفقيت و پيشرفت فراگيران داشته و باعث اثربخشي برنامه هاي آموزشي مي شود. با توجه به اينكه ارزيابي محيط آموزش باليني و وجود برنامه اي جهت بهبود آن يك ضرورت توسعه ي آموزش پزشكي مي باشد، اين مطالعه جهت ارزيابي محيط آموزش باليني طراحي گرديد. روش ها: اين مطالعه تحليلي- مقطعي، بر روي دستياران 9 رشته تخصصي ارتودنسي، كودكان، پروتز، راديولوژي، بيماريهاي دهان، جراحي، اندودنتيكس، ترميمي و پريودنتيكس (۶۷ نفر) دانشكده دندانپزشكي تبريز در سال 1400 انجام گرفت. ابزار جمع آوري داده ها پرسشنامه PHEEM بود كه با استفاده از آناليز واريانس يك طرفه از طريق نرم افزارآماريSPSS تجزيه و تحليل شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه ميانگين كل محيط آموزشي باليني دستياران برابر 85/65 است كه بيانگر وضعيت نسبتاً مطلوب مي باشد. همچنين ميانگين نمرات كل در سه زير معيار ادراك دستياران از تدريس، استقلال نقش و حمايت اجتماعي به ترتيب 33/19 (تدريس در مسير صحيح سير مي كند)، 29/42 (درك مثبت از نقش فرد) و 23/06 (بيشتر مثبت درك مي شود تا منفي) بود. تحليل واريانس يك طرفه حاكي از آن بود كه بين ميانگين نمرات در رشته هاي تخصصي مختلف اختلاف معني دار وجود دارد (0/001 P). نتيجه گيري: با توجه به نتايج حاصله، محيط آموزش باليني دستياري دانشكده دندانپزشكي دانشگاه علوم پزشكي تبريز از نظر دستياران نسبتاً مطلوب ارزيابي شد. در فرآيند ارتقاي محيط آموزشي مي توان به شاخص هايي نظير ايجاد ساز و كار حمايتي و پاسخگو به نيازهاي اجتماعي و شخصي دستياران، برگزاري جلسات توجيهي در ابتداي دوره، بهبود تسهيلات رفاهي و فراهم نمودن فرصت هاي يادگيري باليني بيشتر اشاره كرد.