توسعه مدل پويايي سيستم‌ها جهت بررسي ارتباط بين انگيزش منابع انساني و بهره‌وري زماني پروژه‌هاي‌ ساختماني

مطالعات اخير به وضوح نشان‌دهنده اين حقيقت بوده‌اند كه انگيزه با افزايش بهره‌وري نيروي انساني ارتباط مستقيم دارد. از همين رو توجه به عوامل انگيزشي كاركنان و نيازهاي مختلف آنها يكي از مهمترين عوامل موثر بر بهره‌وري و بهبود عملكرد پروژه‌ها به شمار مي‌رود. در معدود تحقيقات انجام شده بر روي بهره‌وري نيروي كار، انگيزش منابع انساني به‌عنوان يك متغير كليدي و تاثير عوامل مختلف بر تغيير انگيزه و اثر آن بر بهره‌وري زماني پروژه‌هاي ساخت كمتر مورد توجه قرار گرفته است. از همين‌رو هدف مقاله حاضر بررسي اثر تغيير انگيزه و عوامل موثر بر آن بر بهره‌وري زماني پروژه‌هاي ساختماني با رويكرد پويايي سيستم مي‌باشد. بدين منظور پس از شناسايي پارامترهاي موثر بر انگيزش منابع انساني از منابع كتابخانه‌اي و جمع‌آوري داده‌ها با استفاده از مطالعات پيمايشي با ابزار پرسشنامه و مصاحبه، اقدام به مدلسازي كيفي و حلقه‌هاي علت و معلولي بين پارامترها در نرم‌افزار Vensim گرديد. همچنين با مدلسازي كمي، روابط بين پارامترها تعيين شد. در ادامه با تعريف سنايوهاي مختلف مبتني بر تغيير پارامترهاي موثر بر انگيزش نيروي انساني و بهره‌وري زماني پروژه‌ها، اقدام به پياده‌سازي مدل در يك پروژه واقعي (ساختمان اداري-تجاري) گرديد. نتايج نشان داد با افزايش 50% انگيزه نيروي انساني در پروژه، نرخ صحيح انجام كار تا 3 برابر نيز افزايش يافته و پروژه در زمان 690 روز و 30 روز كمتر از زمان تعيين شده به پايان مي‌رسد. همچنين نتايج نشان داد كه كاهش 50% حقوق سبب افزايش تاخير تا حدود يك سال در تكميل پروژه و افزايش 20% تاخير در پرداخت حقوق منجر به افزايش تكميل پروژه تا 4 ماه و افزايش پارامتر نسبت حقوق به‌كار تا 2 برابر سبب كاهش 5 ماه از تكميل پروژه خواهد شد.