تحليل نياز زيست‌محيطي درياچه اروميه در شرايط مختلف با استفاده از مدل يكپارچه ارزيابي منابع آب WEAP

درياچه اروميه بزرگترين درياچه كشور و دومين درياچه شور در دنيا محسوب مي‌شود. اجراي طرح‌هاي توسعه مديريتي و كشاورزي بر منابع آب حوضه آبريز درياچه اروميه و اكوسيستم آن تاثير مي‌گذارد؛ كه نيازمند مطالعه و تحقيق مي‌باشد. برآورد نياز زيست‌محيطي درياچه و لحاظ نمودن آن در بهره‌برداري از طرح‌هاي توسعه حوضه آبريز، مي‌تواند منجر به حفاظت از عملكردهاي اكولوژيك و هيدرولوژيك آن گردد. در مقاله حاضر از ابزاري برنامه‌ريزي جامع و يكپارچه منابع آب WEAP جهت بررسي پاسخگويي به تامين نياز زيست‌محيطي درياچه استفاده شد. بهمنظور تحقق اين هدف ابتدا در يك دوره 13 ساله (2020-2007) شبيهسازي اوليه صورت گرفت، سپس در راستاي هدف تحقيق در بازه زماني 30 ساله (2050-2021) سناريوسازي شد. مدل ساخته شده با شاخص‌هاي آماري برازش رگرسيوني (R2)، شاخص نش-ساتكليف (NSE)، مقدار مجذور ميانگين مربعات خطا (RMSE) مورد ارزيابي قرار گرفت؛ كه مقادير آن‌ها بهترتيب برابر 0.99، 0.78، 0.871مترمكعب برثانيه برآورد شد؛ كه ميزان خطاي قابل قبولي از مدل را نشان مي‌دهند. نتايج نشان داد: حجم آب متوسط ماهيانه ورودي به منطقه مدل‌سازي در ماه‌هاي گرم تابستان نسبت به ماه‌هاي ديگر كاهش چشم‌گيري داشته است، علت اين امر كاهش رواناب‌هاي سطحي و زيرزميني، توسعه كشاورزي و افزايش جمعيت، كاهش راندمان مصرف آب و كاهش جريانات بازگشتي كشاورزي، توسعه طرح‌هاي نابسامان مديريتي، كاهش بارندگي‌ها و بالا بودن ميزان تبخير در فصول گرم مي‌باشد؛ كه نيازمند مديريت صحيح و تدوين برنامه‌هاي توسعه‌اي استراتژيك با چشم‌انداز حفاظت از محيط زيست و علي‌الخصوص حفظ و احياء درياچه اروميه مي‌باشد.