نسبت سنجي مفهوم علم در امام مبين و نظريه ولايت فقيه امام خميني (ره)

موضوع اين پژوهش بررسي نسبت علم در مفهوم امام مبين در قرآن كريم و تفاسير شيعه و اهل سنت از آن و نسبت سنجي آن با علم در مفهوم با نظريه ولايت فقيه امام خميني است و در آن تلاش شده است تا به اين سئوال پاسخ داده شود علم امام مبين و علم در نظريه ولايت فقيه امام خميني(ره) چه نسبتي با يكديگر دارند؟ فرضيه اوليه اين پژوهش مبتني بر اين گزاره است كه بررسي آيات و روايات و تفاسير مختلف به ويژه تفاسير شيعي نشان مي دهد، علم در نظريه ولايت امام خميني ناظر به اشراف و تسلط ولي فقيه بر ابواب فقه بوده و ترجيحا بايد فردي باشد كه در اين زمينه داراي اعلميت باشد و متفاوت از علم مندرج در مفهوم امام مبين است كه مبتني علم الهي و منتقل شده از سمت پيامبر به امامان معصوم مي باشد. پژوهش حاضر با روش توصيفي-تحليلي و با ابتنا بر داده هاي جمع آوري شده به روش اسنادي تلاش كرده است تا اين موضوع را بررسي نمايد. نتايج  تحقيق نشان مي دهد كه علم ولي فقيه با علم مندرج در مفهوم امام مبين تفاوت داشته و در ذيل آن قرار دارد. علم ولي فقيه اكتسابي و تدريجي، مربوط به ظواهر مسلمانان و نه بواطن آنها و معطوف به سامان بخشي سپهر عمومي و اجتماعي- سياسي آنهاست ولي علم شخص معصوم (ع) ذاتي آنها، مربوط به ظواهر و بواطن مسلمانان و معطوف به ساحت فردي- شخصي و ساحت عمومي آنهاست. به همين ترتيب علم و دانش ولي فقيه با علم مندرج در مفهوم امام مبين كاملا متفاوت است