سياست فشار حداكثري آمريكا در قبال جمهوري اسلامي ايران و تاثير آن بر موازنه قدرت در خاور ميانه

پس از خروج ايالات متحده از توافق هسته اي قدرت‌هاي جهاني با ايران موسوم به برجام، آمريكايي‌ها به همراه همپيمانان منطقه اي خود كارزاري را عليه ج. ا. ايران شروع نمودند كه به كارزار «فشار حداكثري» موسوم گشت. رئيس جمهور وقت ايالات متحده كه از دوران مبارزات انتخاباتي خود مخالف برجام بود آنرا يك توافق بد براي اين كشور مي دانست. سرانجام با صدور فرماني حكم به خروج از اين توافق داد. هدف اصلي پژوهش حاضر پاسخ به اين پرسش اصلي است كه هدف از سياست فشار حداكثري ايالات متحده عليه ايران چه بوده است؟ يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه پس از كنار نهادن استراتژي هژموني ليبرال در دوران رياست جمهوري اوباما و روي آوردن به استراتژي موازنه سازي كرانه اي، سياست خاورميانه اي اين كشور به پيروي از استراتژي كلان آن در صدد جلوگيري از پيدايش يك قدرت هژمون منطقه اي بوده است. برخلاف دوره اوباما كه سياست خاورميانه اي ايالات متحده مبتني بر احاله مسئوليت به هم پيمانان منطقه اي اين كشور بود در دوره ترامپ امريكا براي برقراري موازنه قدرت در خاورميانه مستقيما از طريق كارزار فشار حداكثري وارد عمل شد. سياست فشار حداكثري در واقع استراتژي موازنه سازي اين كشور در برابر ج. ا. ايران بوده است. اقدامات ايالات متحده عبارت بودند از تحريم، همكاري نظامي با هم پيمانان و ائتلاف سازي تا از يكسو با تضعيف ايران و از سوي ديگر با تقويت متحدان خود به اعاده موازنه قدرت در خاورميانه بپردازد. پژوهش حاضر كيفي از نوع تبيين علي و جمع آوري داده ها و اطلاعات به روش كتابخانه اي انجام شده است.