عنوان مقاله :
بررسي تغييرات كاربري اراضي بر الگوهاي زماني- مكاني دماي سطح زمين در اراضي شهري با استفاده از داده هاي سنجشازدور و GIS (مطالعه موردي: شهر ايلام)
پديد آورندگان :
شيخي ، حجت دانشگاه ايلام - گروه جغرافيا و برنامهريزي شهري , ملك محمدي ، رضا دانشگاه ايلام - گروه جغرافيا و برنامهريزي شهري
كليدواژه :
GIS , كاربري اراضي , سنجش از دور , شهر ايلام , NDVI , LST
چكيده فارسي :
گسترش سريع شهرها به دليل تغييرات گسترده در كاربري و پوشش سطح زمين اثرات منفي زيادي بر كيفيت زيستمحيطي در سطح جهان داشته است؛ ازجمله: كيفيت هوا، افزايش دما، تغييرات چشمانداز و همچنين تبديل زمينهاي كشاورزي به اراضي باير كه منجر به از بين رفتن تنوع زيستي ميشود. ازآنجاكه تغييرات كاربري اراضي در سطوح وسيع و گسترده صورت ميگيرد. تكنولوژي سنجش از راه دور ابزاري ضروري، كارآمد و با ارزش، جهت پايش تغييرات مي باشد. در اين مطالعه با توجه به اهميت موضوع، بررسي تغييرات كاربري اراضي بر الگوهاي زمانيـ مكاني دماي سطح زمين در اراضي شهري در يك دوره زماني 30 ساله (2020 - 1990) با استفاده از تصاوير ماهواره لندسَت و شبيهسازي تغييرات با استفاده از مدل شبكه عصبي آرتمپ فازي در شهر ايلام انجام شد. نيز، از سنجندههاي( TM, OLI, ETM) ماهواره لندسَت، براي بررسي تغييرات طولي و فضايي (LST) در شهر ايلام استفاده شد. براي تهيه نقشه كاربري اراضي از روش طبقهبندي پيكسل پايه براي تمامي دورهها (1990 ـ 1995 ـ 2000 ـ 2005 ـ 2010 ـ 2015 و 2020) و از نرمافزارهاي( ENVI) و (Ecognitio ) استفاده شد و سپس با الگوي(NDVI) و (LST) تخمين زده شد. نتايج حاصل از پژوهش نشان مي دهد در اكوسيستم شهر ايلام مقادير(NDVI) نسبتاً متوسطي وجود دارد، ميانگين دماي سطح كاربري مسكوني در ماه خرداد نيز برابر با 35.80 درجه سانتيگراد مي باشد و ميزان دماي سه كاربري باغ، و كشاورزي و ساير كاربريها (اراضي بدون پوشش) به ترتيب برابر با 32.33 و 37.25 و 38.46 است كه مهمترين كانون كمينه آن مناطق با پوشش سبز و مرتفع هستند و در سطح شهر نيز بلندمرتبهسازي و سايهاندازي ساختمانها در سطح شهر، استفاده از مصالح با جذب حرارتي كمتر، همچون ايزوگام، و مبلمان و فضاي سبز شهري، و همچنين آلودگي هوا سبب جذب كمتر انرژي ميشوند. از طرف ديگر، توزيع فضايي(NDVI) همسو با مقادير (LST) بوده است. با توجه به اين پژوهش، مساحت كاربريها نشان ميدهد كه كاربري اراضي مسكوني، در روش شبكه عصبيـ فازي از 19.18 درصد در سال 1990 به 39.35 درصد در سال 2020 رسيده است كه نشاندهنده رشد و توسعه شهر مي باشد. از سوي ديگر، كاربري باغ از 8.64 درصد در سال 1990 به 3.49 درصد در سال 2020 رسيده كه ميتوان علت اين كاهش را توسعه فضاي شهري دانست.
عنوان نشريه :
آمايش سرزمين
عنوان نشريه :
آمايش سرزمين