رابطه رهبري معنوي با رفتار پوياي شغلي كارشناسان تربيت‌بدني ادارات آموزش و پرورش با نقش ميانجي ايمني روانشناختي

هدف: هدف اصلي اين پژوهش، تعيين رابطه رهبري معنوي با رفتار پوياي شغلي كارشناسان تربيت‌بدني ادارات آموزش و پرورش با نقش ميانجي ايمني روانشناختي بود. روش‌شناسي: پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي بود كه به صورت ميداني انجام شد و جامعه آماري آن شامل كليه كارشناسان تربيت‌بدني ادارات آموزش و پرورش كشور (1141 نفر) بود كه 288 كارشناس به‌عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. سه پرسش‌‌نامه‌ استاندارد رهبري معنوي فراي و همكاران (2005)، ايمني روانشناختي ادموندسن و لي (2014) و رفتار پوياي شغلي پاركر و همكاران (2008) جهت گردآوري داده‌هاي پژوهش استفاده شدند. تجزيه و تحليل داده‌هاي پژوهش در دو بخش توصيفي و استنباطي انجام شد. يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان دهنده رابطه مثبت و معني‌دار بين رهبري معنوي و ايمني روانشناختي بود. همچنين بين رهبري معنوي و رفتار پوياي شغلي كارشناسان تربيت‌بدني رابطه مثبت و معني‌داري مشاهده گرديد. بخش ديگري از نتايج پژوهش نشان داد رابطه مثبت و معني‌داري بين ايمني روانشناختي و رفتار پوياي شغلي كارشناسان وجود دارد. در نهايت نتايج نشان داد رابطه رهبري معنوي با رفتار پوياي شغلي كارشناسان تربيت‌بدني با نقش ميانجي ايمني روانشناختي، مثبت و معني‌داري است. نتيجه‌گيري: با توجه به‌نتايج پژوهش مي‌توان چنين نتيجه‌گيري كرد استفاده مديران از شيوه رهبري معنوي مي‌تواند موجب افزايش ادراك ايمني روانشناختي و رفتار پوياي شغلي در كارشناسان تربيت‌بدني ادارات آموزش و پرورش گردد.