اثر تمدن سازماني بر تصور سازماني با نقش ميانجي مستندسازي تجارب و شبكه اجتماعي سازمان (مطالعه موردي: سازمان ورزش شهرداري تهران)

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسي نقش ميانجي مستندسازي تجارب و شبكه اجتماعي سازمان در ارتباط بين تمدن سازماني و تصوير سازماني در سازمان ورزش شهرداري تهران بود. روش شناسي: روش تحقيق از نوع توصيفي – همبستگي بود. جامعه آماري شامل كليه كاركنان سازمان ورزش شهرداري تهران بود. حجم نمونه آماري به تعداد قابل كفايت براي نرم افزار مدلسازي اسمارت پي‌ال‌اس محاسبه شد (158 نفر) و از روش نمونه‌گيري طبقه‌اي_تصادفي شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه بازطراحي شده از تحقيقات قبلي براي چهار متغير و در مقياس 5 گزينه‌اي ليكرت بود. روايي محتوايي ابزار با استفاده از نظر متخصصان (9 نفر) و روايي سازه با استفاده از شاخص هاي برازش مدل ارزيابي و تاييد گرديد.يافته‌ها: نتايج نشان داد كه اثر مستقيم تمدن سازماني بر تصوير سازماني معني‌دار است. همچنين اثر غيرمستقيم تمدن سازماني بر تصوير سازماني از مسير دو متغير ميانجي شبكه اجتماعي سازماني و تجربيات سازماني معني‌دار بود. علاوه براين به طور جداگانه نيز تاثير تمدن سازماني بر شبكه اجتماعي و تجربيات سازماني و تاثير آن‌ها بر تصوير سازماني نيز معني‌دار بود. بنابراين مي‌توان گفت هر چند تمدن سازماني منجر به ارتقاي تصوير سازمان در محيط مي‌شود اما مستندسازي تجربيات و شبكه‌سازي اجتماعي به ميزان قابل توجهي رابطه تمدن‌سازي تصويرسازي را تقويت مي‌نمايند. نتيجه‌گيري: از اين رو پيشنهاد مي‌شود سازمان ورزش شهرداري تهران براي بهره‌گيري از مفاهيم و مظاهر سازمان‌هاي متمدن‌ در راستاي انعكاس تصويري مناسب از سازمان در محيط به طور كليدي از دو راهبرد تجارب مستند و شبكه اجتماعي استفاده نمايد.