شناسايي عوامل موثر در انتقال بازيكنان فوتبال از سطح مبتدي به حرفه‌اي در ايران

هدف: هدف پژوهش حاضر، شناسايي عوامل موثر در انتقال بازيكنان فوتبال از سطح مبتدي به حرفه‌اي در فوتبال ايران بود. روش‌شناسي: روش تحقيق به شيوه كيفي و مبتني بر نظريه‌پردازي داده‌بنياد بود. تجزيه و تحليل اطلاعات به روش گليزر (1992) انجام شد. جامعه آماري متشكل از كليه صاحب‌نظران و خبرگان فوتبال (مربيان حرفه‌اي، كارشناسان فوتبال، مديران‌ ورزشي فدراسيون فوتبال، ادارات ورزش و جوانان، باشگاه‌ها و آكادمي‌هاي حرفه‌اي و اساتيد مديريت‌ورزشي) بودند. نمونه‌گيري به‌صورت هدفمند انجام شد كه با انجام 31 مصاحبه، اشباع نظري حاصل شد. به‌منظور گردآوري اطلاعات در مرحله اول به‌صورت كتابخانه‌اي به مطالعه و بررسي كتب، مقالات، اسناد و سايت‌هاي اينترنتي پرداخته شد. سپس مصاحبه‌هاي نيمه‌ساختار‌يافته برنامه‌ريزي و با توجه به شرايط كرونايي به صورت تماس‌ تلفني و با استفاده از فضاي ‌مجازي صورت پذيرفت. جهت سنجش روايي و پايايي از مقبوليت، قابليت انتقال و تاييد‌پذيري استفاده شد. يافته‌ها: از تجزيه و تحليل داده‌ها 245 كد اوليه شناسايي شد. بر اساس تكراري بودن بعضي از آن‌ها و بر اساس كدگذاري باز، 120 كد مستقل اوليه ايجاد شد و 20 مقوله فرعي و 4 مقوله اصلي (عوامل فني، آكادميك و استعداديابي، سازماني و منابع‌انساني) به عنوان عوامل انتقال بازيكنان فوتبال از سطح مبتدي به حرفه‌اي در ايران شناسايي شدند. نتيجه‌گيري: با توجه به يافته‌هاي تحقيق مي‌توان با در نظر گرفتن عوامل متعدد مديريتي از جمله توسعه‌ عوامل فني و ورزشي، نظارت بر آكادمي‌ها و مدارس فوتبال و امر استعداديابي، بررسي سازمان‌هاي ورزشي مربوطه و در نهايت توانمندسازي نيروي انساني در حيطه‌ فوتبال و نيز يافتن عوامل كليدي مهم و تاثير‌گذار براي رويايي با چالش‌ها و انتقال بازيكنان فوتبال جوان، به‌ويژه خلاهاي موجود در زمينه عوامل فني و آكادميك، كمك شاياني تا رسيدن به مرحله حرفه‌اي و نخبه‌شدن آنها كرد.