رابطه اجتناب تجربي با نگراني از تصوير بدني در پيش‌بيني گرايش مثبت به انجام عمل‌هاي زيبايي

مقدمه: امروزه جراحي زيبايي گزينه‌اي است براي بهبود كيفيت زندگي كه در تمام دنيا استقبال و گرايش به آن رو به افزايش است. هدف: هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه اجتناب تجربي با نگراني از تصوير بدني در پيش‌بيني نگرش مثبت به انجام عمل‌هاي زيبايي در مراجعه‌كنندگان به پزشكان پوست، مو و زيبايي بود. روش: روش پژوهش همبستگي از نوع مدل‌­يابي معادلات ساختاري بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه مراجعه‌كنندگان به كلينيك‌ها و مطب‌هاي متخصصين پوست و مو و جراحي‌هاي زيبايي و پلاستيك شهر سنندج در سال ۱۴۰۰ بودند. روش نمونه‌گيري به صورت در دسترس بود. تعداد نمونه با استفاده از جدول مورگان ۲۷۲ نفر تعيين شد. ابزارهاي پژوهش شامل: پرسشنامه اجتناب تجربي (۲۰۱۱)، نگراني از تصوير بدني (۲۰۰۵) و گرايش به جراحي زيبايي اعتمادي فرد و اماني (۱۳۹۲) بود. به منظور تحليل داده‌ها از روش‌هاي آماري ضريب همبستگي پيرسون، تحليل رگرسيون چند متغيره به شيوه‌ي همزمان و مدل يابي معادلات ساختاري با استفاده از نرم افزارهاي SPSS نسخه ۲۶ و ليزرل نسخه ۸/۸ استفاده گرديد. يافته‌ها: نتايج نشان داد بين اجتناب تجربي با نگراني از تصوير بدن (r=۰/۵۹, p ۰/۰۱) و گرايش مثبت به عمل جراحي زيبايي (r=۰/۲۵, p ۰/۰۱) رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. همچنين بين نگراني از تصوير بدن با گرايش به جراحي زيبايي (r=۰/۴۹, p ۰/۰۱) رابطه مثبت و معني‌داري وجود دارد. تحليل داده‌ها نشان دهنده مناسب بودن شاخص‌ها بوده و مدل از برازش مطلوبي برخوردار بود. نتيجه‌گيري: نتيجه پژوهش نشان داد گرايش مثبت به عمل‌هاي جراحي زيبايي، توسط متغيرهاي اجتناب تجربي و نگراني از تصوير بدني قابل پيش‌­بيني است؛ بنابراين، پيشنهاد مي‌شود روانشناسان و مشاوران جهت كاهش احتمال گرايش به عمل‌هاي جراحي زيبايي، نقش اجتناب تجربي و نگراني از تصوير بدني را مورد توجه قرار دهند.