ارائه مدل پارادايمي تبيين رضايت زناشويي در زوجين خانواده تركيبي ايراني

مقدمه: ميزان رضايتمندي از زندگي زوجين بسيار مهم است و به‌نوعي تداوم و بقاي زندگي زناشويي به آن مرتبط است؛ و اين مسئله در زندگي زوجين خانواده تركيبي شكل و گونه‌اي ديگر پيدا مي كند. هدف: هدف پژوهش حاضر، ارائه الگوي مفهومي تبيين رضايت زناشويي در زوجين خانواده تركيبي ايراني با استفاده از رويكرد داده بنياد بود. روش: اين پژوهش با رويكرد كيفي و روش داده بنياد انجام شد. جامعه آماري شامل همه زوجين خانواده تركيبي ساكن شهر مشهد در سال ۱۴۰۱ بود، تعداد ۲۱ زوج به صورت نمونه‌گيري هدفمند و داوطلبانه جهت مصاحبه عميق نيمه ساختاريافته انتخاب و مصاحبه‌ها تا مرحله اشباع نظري ادامه يافت. تجزيه و تحليل داده‌ها به روش اشتراوس و كوربين انجام شد. يافته‌­ها: در مدل پارادايمي پانزده مقوله در قالب ابعاد شش‌گانه، شامل شرايط علي (نحوه و انگيزه ازدواج، سلامت جسماني و رواني، تعهد، رضايت جنسي، نقش‌پذيري، عوامل عاطفي، ويژگي طبعي، عوامل رفتاري، ويژگي‌هاي شخصيتي و رفتاري- تربيتي فرزندان)، مقوله محوري (مهارت‌هاي ارتباطي)، مقوله راهبردي (قانونمندي در زندگي)، شرايط زمينه‌اي (عوامل- دموگرافيك)، شرايط مداخله‌گر (نيازهاي اقتصادي و مالي، فرا خانوادگي، مشاركت) و پيامد (فردي و اجتماعي) حاصل شد. نتيجه گيري: نتايج نشان داد مهارت‌هاي ارتباطي، قانونمندي زندگي، سلامت جسماني و رواني، تعهد، رضايت جنسي، نيازهاي مالي، عوامل شناختي- رفتاري، ويژگي‌هاي شخصيتي و تربيت فرزندان با رضايت زناشويي زوجين خانواده تركيبي مرتبط بود؛ بنابراين پيشنهاد مي‌شود در مشاوره‌هاي قبل و حين ازدواج مجدد زوجين داراي فرزند و نيز برنامه غني‌سازي زندگي اين زوجين استفاده شود.