ارائه مدل مسئوليت‌پذيري براساس سبك‌هاي هويت با نقش ميانجي‌گري خودپنداره در دانشجويان دانشگاه‌هاي تهران

مقدمه: مسئوليت پذيري دانشجويان اثر تعيين كننده بر پيشرفت تحصيلي، موفقيت شغلي و سرنوشت جامعه دارد؛ بنابراين بررسي عوامل تأثيرگذار بر مسئوليت پذيري آن‌ها ضروري به نظر مي‌رسد. هدف: پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل مسئوليت پذيري براساس سبك هاي هويت با نقش ميانجي‌گري خودپنداره انجام شد. روش: روش پژوهش از نوع همبستگي به شيوه تحليل مسير بود. جامعه پژوهش حاضر تمامي دانشجويان در حال تحصيل دانشگاه‌هاي تهران، شهيد بهشتي و آزاد واحد علوم تحقيقات تهران در سال ۱۴۰۱ بودند. تعداد ۴۱۱ نفر به روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوري اطلاعات پرسشنامه مسئوليت پذيري كردلو (۱۳۹۵)، پرسشنامه سبك هويت (۱۹۸۹) و مقياس خودپنداره راجرز (۱۹۵۷) بود. جهت تحليل داده ها از نرم‌افزار AMOS نسخه ۲۴ و SPSS نسخه ۲۵ و ضريب همبستگي پيرسون استفاده شد. يافته ها: ضرايب همبستگي محاسبه شده بين سبك‌هاي هويت اطلاعاتي، هنجاري و همچنين خودپنداره با مسئوليت‌پذيري مثبت و معني دار و همبستگي بين سبك هويت سردرگم/ اجتنابي با مسئوليت‌پذيري منفي و معني دار بود (۰/۰۱ p). همچنين ضرايب مربوط به تأثير غيرمستقيم سبك هويت اطلاعاتي (t=۵/۱۷, β=۰/۰۲۸)، سبك هويت هنجاري (t=۴/۳۲, β=۰/۰۴۷) و سبك هويت سردرگم/ اجتنابي (t=-۳/۲۷, β=-۰/۰۵۶) با ميانجي‌گري خودپنداره بر مسئوليت پذيري معني‌دار بود (۰/۰۵ p). ضرايب مسير مستقيم هر سه سبك هويت نيز در پيش‌­بيني مسئوليت پذيري معني‌دار بود (۰/۰۱ p). نتيجه‌گيري: نتايج نشان دهنده آن است كه خودپنداره براساس سبك‌هاي هويت، مسئوليت پذيري را ميانجي‌گري مي‌نمايد؛ بنابراين متوليان امر بايد سعي كنند نسبت به مسئوليت‌پذيري دانشجويان براساس سبك‌هاي هويت تدابير لازم را اتخاذ نمايند.