اثربخشي درمان مبتني بر شفقت بر نگرش به كمك و شيفتگي مرتبط با كار مربيان كودكان اوتيسم

مقدمه: اختلال‎ طيف ‎اوتيسم يك اختلال تكاملي عصبي است كه با محدود كردن فعاليت‌ها و علايق، تعاملات اجتماعي و ارتباطات را به خطر مي‌اندازد. هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي درمان مبتني بر شفقت بر نگرش به كمك و شيفتگي مرتبط با كار مربيان كودكان اوتيسم در مراكز خصوصي توانبخشي مازندران انجام شد. روش: روش پژوهش از نوع مطالعات نيمه‌‎آزمايشي با طرح پيش‌‎آزمون- پس‌‎آزمون و پيگيري با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل مربي‌هاي زن و مرد كودكان اوتيستيك در مراكز خصوصي توانبخشي مازندران در سال ۱۳۹۹ بود، كه تعداد ۳۰ نفر با روش نمونه‌گيري داوطلبانه انتخاب و به روش تصادفي ساده در دو گروه آزمايش و كنترل (هر گروه ۱۵ نفر) جايگزين و به مدت ۸ جلسه مداخله درماني را دريافت نمودند. پس از پايان دوره درمان، هر دو گروه مورد پس‌آزمون و آزمون پيگيري قرار گرفتند. جهت جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه نگرش به كمك خواهي نيكل (۱۹۹۸) و پرسشنامه شيفتگي كاري باكر (۲۰۰۸) استفاده شد. تجزيه و تحليل داده‎ها با استفاده از تحليل كوواريانس و نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۵ انجام شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد بين ميانگين نمرات نگرش به كمك و شيفتگي مرتبط با كار مربيان كودكان اوتيسم گروه آزمايش و كنترل در مرحله پس‌آزمون، تفاوت معناداري وجود دارد (۰/۰۱ P). همچنين نتايج بررسي نشان داد درمان مبتني بر شفقت بر نگرش به كمك (۰/۸۴) و شيفتگي مرتبط با كار (۰/۹۱) مربيان كودكان اوتيسم مؤثر بود. نتيجه‌ گيري: براساس نتايج درمان مبتني بر شفقت مي تواند باعث بهبود نگرش و شيفتگي مرتبط با كار مربيان اوتيسم در شرايط مختلف شود، بنابراين به نظر مي رسد گنجاندن اين برنامه آموزشي در برنامه توانبخشي اين مربيان مفيد باشد.