خود‌‌شفقت‌ورزي و انعطاف‌پذيري شناختي در افراد داراي نشانگان اختلال بد‌شكلي بدن

مقدمه: تصوير بدني منفي و پيامدهاي رفتاري نامطلوب آن از نگراني‌هاي مهم سلامت عمومي است و بررسي عوامل روانشناختي مؤثر در شكل‌گيري آن از اهميت بسزايي برخوردار است. هدف: اين پژوهش با هدف مقايسه خود‌‌شفقت‌ورزي و انعطاف پذيري شناختي در افراد با و بدون نشانگان اختلال بدشكلي بدن انجام شد. روش­: طرح پژوهش حاضر توصيفي و از نوع علي مقايسه‌اي بود. جامعه پژوهش شامل تمامي زنان و مردان ۱۸ تا ۴۰ ساله شهر تهران در سال ۱۴۰۰ بود كه از اين جامعه ۳۱ نفر به عنوان گروه نمونه داراي نشانگان اختلال بدشكلي بدن و ۳۱ نفر به عنوان گروه نمونه بدون نشانگان اختلال بدشكلي بدن به روش نمونه‌گيري در دسترس و به صورت هدفمند انتخاب شدند. جهت جمع‌آوري داده‌ها از مقياس اصلاح شده وسواس فكري- عملي ييل براون- اختلال بدشكلي بدن (۱۹۹۷)، مقياس خود‌‌شفقت‌ورزي (۲۰۱۱) و سياهه انعطاف پذيري شناختي (۲۰۱۰) استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس چندمتغيري به كمك نرم افزار SPSS نسخه ۲۵ تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: يافته ها نشان داد ميانگين نمرات خود‌‌شفقت‌ورزي (Eta=۰/۳۴، P=۰/۰۰۱، F=۳۱/۱۶) و انعطاف‌پذيري شناختي (Eta=۰/۱۸، P=۰/۰۰۱، F=۳۱/۲۴) به‌طور‌ معناداري در گروه داراي نشانگان اختلال بدشكلي بدن پايين‌تر از گروه بدون نشانگان اختلال بدشكلي بدن بود و بين دو گروه از لحاظ آماري تفاوت معناداري وجود دارد (۰/۰۱ P). نتيجه گيري: نتايج مطالعه حاضر بر اهميت مكانيسم‌هاي روانشناختي در علائم اختلال بدشكلي بدن تأكيد دارد. اين يافته‌ها نشان داد كه روان‌درمانگران بايد در زمان پيشگيري و درمان به ويژگي‌هاي روانشناختي خاص افراد داراي علائم اختلال بدشكلي بدن توجه اساسي داشته باشند.