مفهوم دعا در انديشه مري بيكر ادي

دعا يكي از عميق ترين شيوه‌‌‌‌‌هاي ارتباط انسان با خداوند و هر انساني به فراخور درك خود به معناشناسي پرداخته است. در اين ميان نگاه مري بيكر ادي؛ بنيانگذار جنبش علم مسيحي درخور توجه است. اين جنبش با آشتي دادن حوزه‌هاي علم و سلامت توجه همگان را به خود جلب كرد. شعار آن بازگشت به مسيحيت نخستين و بازيابي عنصر درمانگر اوليه اين دين است. شهرت آن درمان معنوي بيماري‌هاست زيرا به نظر آن بيماري وهم است و وهم از ذهن تنها از طريق دعا بر طرف مي گردد. بدين ترتيب دعا روشي مهم محسوب مي شود.اما دعا در نظر ادي داراي مفاهيم و ضرورت و شرايط خاصي است كه دراين مقاله در پي بررسي اين مضامين خواهيم بود. مفهوم معنوي دعا در نظر ادي دوست داشتن همه بشر است. دعاي حقيقي در نظر او درخواست از خداوند نيست، بلكه تمايل به خوب بودن و كار خوب انجام دادن است. از تأثيرات وجودي دعا در انديشه ادي پيشرفت معنوي انسان و توكل صرف به خداوند است. ضرورت دعا به نظر او رهايي از مهلكاتي مثل قضاوت كردن است. از جمله شرايط اجابت دعا داشتن نيت دروني درست، اشتياق زياد همراه با مراقبت فردي، دعا بطور مستمر و فروتنانه است. اين پژوهش تلاشي در جهت درك صحيح مفهوم دعا با روش توصتيفي- تحليلي است.