هستي‌شناسي، معرفت ‌شناسي و روش‌ شناسي تعريف دين از نگاه توماس لوكمان

لوكمان دين را نظامي معنايي تعريف مي كند كه انسان را از ماهيت بيولوژيك خود فراتر برده و به كنش‌گر صحنه ي اجتماعي تبديل مي كند. از آنجاكه درك مباني فلسفي علم براي فهم و تفسير دقيق نظريه ها و نتايج پژوهش مهم است و بنيان انديشه ي محقق و ميزان انسجام نظريه او را روشن مي‌كند، در نوشتار حاضر مباني هستي‌شناختي، معرفت شناختي و روش شناختي اين تعريف بررسي شده است. لوكمان در هستي شناسي موضعي بينابين دارد؛ در اين كه دين در رابطه‌ بيناذهني افراد به وجود مي آيد برساخت گرا و در اين كه به عنوان نهاد، قدرت كنترل اجتماعي دارد واقع‌گرا به نظر مي‌رسد. او در معرفت‌شناسي و روش شناسي، برساخت‌گرا است و معتقد است پديدارشناسي رهيافتي است كه مي تواند چارچوبي براي درك مفاهيم و اندازه‌گيري واقعيت اجتماعي از موضع برساخت گرا به دست بدهد اما در روش ميان جامعه شناسي به عنوان علم و پديدارشناسي به عنوان فلسفه تمايز مي نهد و پديدارشناسي را هم چون زمينه نظري براي انديشه خويش به كار مي گيرد.