بررسي و تحليل اثر خشك‌سالي بر سفره‌هاي آب زيرزميني در ايران (مطالعه موردي: دشت شهركرد)

آب زيرزميني همواره يكي از باارزش‌ترين منابع آبي در هر منطقه به‌شمار مي‌رود و در بسياري از مناطق خشك و نيمه‌خشك جهان نظير كشور ايران، اصلي‌ترين منبع جهت تأمين نيازهاي شرب و كشاورزي محسوب مي‌شود. در ساليان اخير، با افزايش جمعيت و در نتيجه افزايش برداشت از آبخوان‌ها و تغييرات اقليمي، تراز آب زيرزميني در بسياري از آبخوان‌هاي ايران همواره نزولي بوده و بسياري از آبخوان‌هاي كشور در شرايط وخيم قرار دارند و اين شرايط در بسياري از آبخوان‌هاي كشور ادامه‌دار بوده يا شرايط در حال بدترشدن است. در همين راستا همواره پايش منظم وضعيت آبخوان‌ها از اهميت بالايي برخوردار است و با اتخاذ تصميم‌هاي مديريتي مناسب مي‌توان از آسيب‌ديدن هرچه بيش‌تر آبخوان‌ها جلوگيري كرد و همواره خسارت را كاهش داد. هدف اين پژوهش تعيين خشك‌سالي‌هاي دوره آتي و تعيين تأثير آن بر آبخوان دشت شهركرد مي‌باشد. در اين پژوهش با استفاده از برونداد مدل‌هاي CMIP6 در ابتدا متغيرهاي اقليمي نظير بارندگي و دما براي دوره آتي شبيه‌سازي شده و وضعيت بارندگي در منطقه تا سال 2100 تعيين شده است. در ادامه با استفاده از مدل ANFIS، عمق آب زيرزميني در پنج پيزومتر منتخب در سطح دشت تا سال 2050 پيش‌بيني شده است. با توجه به نتايج اين پژوهش، وضعيت آبخوان دشت شهركرد تا سال 2050 تعيين شده و مشخص شده است در برخي از نقاط دشت شهركرد، عمق آب زيرزميني تا 26 متر افزايش پيدا خواهد كرد. از اين‌رو، با توجه به تغييرات محتمل در آينده‌اي نه چندان دور و به‌منظور جلوگيري از وخيم‌ترشدن شرايط و افزايش خسارت‌ها، بايد تصميم‌هاي مديريتي مناسبي در اين منطقه اتخاذ شود.