بررسي تطبيقي- مقايسه‌اي الگوهاي كشت براي توسعه بخش كشاورزي استان مازندران

اگرچه مازندران از مناطق پرباران كشور به شمار مي رود و آب در فعاليت هاي كشاورزي اين خطه نقش اساسي دارد، اما به دليل عدم مهار و كنترل اين منبع عظيم، بخش مهمي از اراضي كشاورزي استان داراي وضعيت غرقابي است و امكان كشت و كار در آن وجود ندارد و بخش ديگري از رمين ها نيز به دليل كمبود آب دچار خشكسالي مي شود. در مطالعه حاضر، به منظور بهره‌برداري بهينه از منابع آب و خاك استان مازندران متناسب با پتانسيل منطقه، از روش تطبيقي- مقايسه‌اي استفاده شد. بدين منظور ابتدا به شناسايي وضع موجود استان در قالب منابع آب و خاك و الگوي كشت پرداخته شد و در گام بعد با مقايسه و انطباق ديگر مناطق جهان كه از نظر اقليمي شرايطي مشابه با استان مازندران دارند، الگوبرداري از تجربيات آن كشورها در زمينه كشت محصولات متناسب با پتانسيل منطقه، صورت پذيرفت. نتايج حاصل از فاز تطبيق نشان داد كه در مجموع 158 نقطه بر روي زمين تراز اقليمي مشابه با استان مازندران داشتند. بر اساس نتايج تطبيقي مقايسه‌اي به دست آمده، الگوي كشت فعلي در استان مازندران بايد متناسب با منابع آب و خاك، اندكي تغيير يابد. سطح زير كشت محصولاتي همچون پنبه كه در گذشته نيز در اين استان مورد پسند كشاورزان بوده است مي‌تواند به عنوان محصولي مناسب براي صنايع نساجي، دوباره در اين استان افزايش پيدا كند. همچنين درختي چون زيتون كه قابليت استفاده در زمينه‌هاي مختلف (خام‌خوري، روغن‌گيري و علوفه دام) دارد و با توجه به اينكه در اقليم مازندران در بسياري از مناطق كوهپايه‌اي اين استان گونه‌هاي روغن‌گيري زيتون عملكرد مناسبي از خود نشان داده‌، اين محصول نيز قابل پيشنهاد است. همچنين امكان‌پذيري كشت چند محصول جديد در استان مازندران كه از طريق مصاحبه با استادان دانشگاه علوم كشاورزي و منابع طبيعي ساري و بررسي طرح‌هاي پژوهشي نيز انجام شده كه محصولاتي مانند گياهان دارويي نيز پيشنهاد مي‌شود.