ارزيابي تغييرات مكاني و زماني كيفيت آب رودخانه بابلرود با استفاده از شاخص‌هاي كيفيت آب IRWQIsc، NSFWQI و CCME

آب، يكي از مهم‌ترين عناصر موجود در جهان، جهت ادامه حيات موجودات زنده شناخته مي‌شود و سلامت منابع آبي به‌ويژه آب سطحي، عامل كليدي و تعيين‌كننده سلامت و پايداري اكوسيستم‌هاي آبي است. رودخانه‌ها از مهم‌ترين منابع آب سطحي هستند كه در سال‌هاي اخير با توجه به افزايش جمعيت، فعاليت‌هاي صنعتي و كشاورزي و تخليه پساب‌ها به‌شدت تحت تأثير آلودگي قرار گرفته‌اند. شاخص‌هاي كيفيت آب (WQI) يك ابزار پركاربرد براي ارزيابي كيفي آب رودخانه‌ها و ساير منابع آبي مي‌باشند. در اين پژوهش به‌منظور ارزيابي كيفيت آب رودخانه بابلرود، از سه ايستگاه در طول يك سال آبي (مهرماه 1398 تا شهريورماه 1399) نمونه‌برداري انجام شد و پارامترهاي كيفي با استفاده از سه شاخص، كيفيت آب سطحي ايران (IRWQIsc)، كيفيت آب بنياد ملي بهداشت (NSFWQI) و كيفيت آب كانادا (CCME WQI) مورد تجزيه ‌و تحليل قرار گرفتد. استفاده از اين سه شاخص يك رويكرد جامع براي ارزيابي و مديريت كيفيت آب فراهم مي‌كند تا امكان درك بهتر سلامت و پايداري منابع آب را در اختيار ما قرار دهند. براساس نتايج، مقادير شاخص IRWQISC بين 50 تا 9/78، شاخص NSFWQI بين 57 تا 73 و شاخص CCME WQI بين 31 تا 38 قرار دارد كه نشان‌دهنده كيفيت متوسط و ضعيف آب رودخانه، به‌ويژه در پايين‌دست رودخانه است. از عوامل اصلي كيفيت پايين آب، ورود آلاينده‌ها از مناطق مسكوني و كشاورزي، فعاليت‌هاي كنترل‌نشده انساني و تغيير كاربري اراضي به اين رودخانه است.