مدل سازي رشد واحدهاي فناور براي مراكز رشد فناوري سلامت ، متناسب با مناطق كم برخوردار

زمينه. اهميت مدل سازي رشد واحدهاي فناور براي مراكز رشد، در كاهش هزينه هاي مراكز رشد فناوري و شناسايي مسير بهينه سياست گذاري توسعه فناوري در دانشگاهها مي باشد. شناخت عوامل تأثيرگذار در رشد واحدهاي فناور، به مراكز رشد كمك مي كند به عنوان محيط ميزبان رشد فناوري به طور كارآمدتري از رشد شركت هاي دانش بنيان و تكامل و پيشرفت كارآفرينان داراي نوآوري حمايت كنند. هدف اين مطالعه مدل سازي رشد واحدهاي فناور براي مراكز رشد فناوري سلامت ، متناسب با مناطق كم برخوردار است. روش كار. مطالعه كنوني يك پژوهش كيفي- روايتي براساس مدل سازي ساختاري - تفسيري ISM است. در اين مقاله داده ها از طريق مصاحبه نيمه ساختاريافته با 31 نفر از مديران مراكز رشد، مديران واحدهاي مستقر در مراكز رشد و صاحب نظران حوزه كارآفريني سلامت- كه بر اساس روش نمونه گيري گلوله برفي انتخاب- و در سه مرحله كدگذاري مقوله هاي اصلي و فرعي شناسايي و استخراج شدند. سپس با استفاده از روش مدل سازي ساختاري- تفسيري ISM روابط مابين مولفه هاي تحقيق مشخص گرديد. يافته ها. براساس نتايج ISM «مدل سازي رشد واحدهاي فناور براي مراكز رشد فناوري سلامت ، متناسب با مناطق كم برخوردار» 8 مقوله از 25 مولفه استخراج شده از 213 كد گزاره هاي كلامي، در سه سطح طبقه بندي گرديدند. در سطح اول رشد واحدهاي فناور؛ در سطح دوم زيرساخت ها و رشد برنامه ريزي شده و در سطح سوم شاخص هاي زيرساخت بيروني، زيرساخت دروني، برنامه پذيرش، برنامه رشد، برنامه خروج قرار گرفتند. نتيجه گيري. اين پژوهش توانسته است چارچوب و روابط متغيرهاي موثر بر رشد واحدهاي فناور در مراكز رشد فناوري سلامت ، دانشگاه هاي مناطق كم برخوردار (دانشگاه هاي تيپ 2 و 3) را شناسايي نمايد و براي اولين بار رابطه زيرساخت دروني را به عنوان يك متغير مستقل معرفي نمايد كه بيانگر تاثير در پوشش ضعيف زيرساخت هاي منطقه اي مي تواند باشد.