الگوي حضورگرايي كاركنان: مرور نظام مند مطالعات با رويكرد فراتركيب

زمينه. سلامت كاركنان و محيط كار براي هر سازماني مهم است. اما گاهي، برخي از پديدههاي سازماني اين مسئله را دچار چالش ميكنند. يكي از پديدههاي نوظهور سازماني، حضورگرايي است كه موجب ميشود كارمند با وجود بيماري (جسماني يا رواني) و احساس ناخوشي تصميم به حضور در محل كار خود بگيرد. هدف پژوهش حاضر ارائه الگوي حضورگرايي كاركنان مبتني بر عوامل موثر بر اين پديده رفتاري ميباشد. روش كار. در اين مطالعه به روش متاسنتز تمامي پژوهشهاي پايگاههاي معتبر كه مرتبط با موضوع پژوهش بودند از سال 1991 تا 2022 بصورت سيستماتيك مورد بررسي قرار گرفتند و در نهايت با رعا يت معيارهاي ورود و خروج، 78 مقاله شناسايي و مورد تحليل قرار گرفت. يافتهها. نتايج نشان داد كه محركهاي حضورگرايي كاركنان را ميتوان در الگويي شامل 3 بعد رفتاري، ساختاري و زمينه اي، با 13 مقوله محوري و 60 مولفه طراحي كرد. 13 مقوله محوري شامل ويژگي و رويه هاي سازماني، ويژگيهاي شغل، مديريت منابع انساني سازمان، فرهنگ سازماني، وضعيت سلامت فرد، نگرش و ادراك كارمند نسبت به پيامدهاي غيبت يا حضورگرايي، ارتباطات و تعاملات سازماني، ويژگي هاي فردي، شخصيت فرد، نگرش شغلي و سازماني، عوامل فرهنگي و اجتماعي، عوامل اقتصادي جامعه و قانون گذاري و زيرساخت ميباشد. نتيجه گيري. نتايج سنتزپژوهي و تحليل 78 مقاله در اين پژوهش نشان داد كه حضورگرايي پديده اي پيچيده و چندبعدي است كه عوامل مختلفي باعث بروز آن مي شود و مديريت صحيح اين رفتار در سازمان در گرو توجه دقيق به الگوي شناسايي شده در اين تحقيق مي باشد.