بررسي مقادير كمي روغن مستعمل توليدي ناشي از خودروها در ايران و ارائه راهكارهاي مديريتي مبتني بر اصول بهداشتي و زيست محيطي

زمينه. روغن مستعمل يك پسماند مشكل ساز است كه حاوي تركيبات مايع خطرناك و سمي مي باشد. هدف از اين مطالعه بررسي مقادير كمي روغن مستعمل توليدي ناشي از خودروها در ايران و ارائه راهكارهاي مديريتي مبتني بر اصول بهداشتي و زيست محيطي است. روش كار. ابتدا ضريب تبديل روغن موتور مصرفي به روغن مستعمل تعيين گرديد. سپس با روش موازنه جرمي و لحاظ كردن ضريب تبديل، ميزان روغن مستعمل توليدي براي 14 سال گذشته برآورد شد. همچنين با روش شبكه عصبي مصنوعي ميزان روغن مستعمل توليدي 15 سال آينده تخمين زده شد. وضعيت مديريت فعلي روغن مستعمل با استفاده از تكميل چك ليست، مشاهده، بازديد ميداني و مصاحبه مورد بررسي قرار گرفت. در نهايت راهكار مديريتي مناسب براي آن ارائه گرديد. يافته ها. طبق نتايج، در ايران طي سال هاي 1381 تا 1395 ساليانه 151/2 تا 315/2 كيلو تن روغن مستعمل توليد شده است و بر اساس پيش بيني تا سال 1410 به 250 كيلو تن خواهد رسيد. تقريبا 77 درصد از روغن مستعمل در ايران بازيافت مي شوند، حدود 5 درصد آن در بخش ساخت و ساز مصرف مي شود و مابقي آن نيز بدون رعايت اصول علمي دفع و مديريت مي گردند. نتيجه گيري. عدم مديريت اصولي روغن مستعمل مي تواند تاثير چشمگيري بر محيط زيست داشته باشد. با توجه به اينكه سهم خودروها در توليد روغن مستعمل حدود 55 درصد مي باشد با فرض اينكه اگر سهم ساير منابع توليد روغن مستعمل (45 درصد باقيمانده) نيز مد نظر قرار گيرد احتمالاً كل روغن مستعمل توليدي تقريباً دو برابر مقادير بدست آمده خواهد بود. بنابراين نظارت بر وضعيت فعلي و مديريت اصولي آن ضروري مي باشد.