خواص و روش‌هاي ساخت داربست‌ براي استفاده در مهندسي بافت

مهندسي بافت علمي است كه از تركيب داربست، سلول و مولكول‌هاي زيستي فعال براي ساخت بافتي با هدف بازسازي يا حفظ عملكرد و بهبود بافت آسيب‌ديده يا حتي اندامي در آزمايشگاه استفاده مي‌كند. پوست و غضروف مصنوعي ازجمله بافت‌هاي مهندسي‌شده‌اي هستند كه سازمان غذا و داروي آمريكا (FDA) آن‌ها را براي استفاده باليني تأييد كرده است. دقت در طراحي و ساخت داربست با خواص ايده‌آل مانند زيست‌سازگاري، زيست‌تخريب‌پذيري، ويژگي‌هاي مكانيكي و سطحي براي كاربرد در مهندسي بافت بسيار مهم است. علاوه بر اين، اين روش‌ها بايد بتوانند داربست‌هاي ساخته‌شده را از حالت بالقوه به كاربردهاي بالفعل ترجمه كنند. فناوري‌هاي ساخت متعددي براي طراحي داربست‌هاي سه‌‌بعدي ايده‌آل با ساختارهاي نانو و ميكرو كنترل‌شده براي دستيابي به پاسخ زيستي نهايي استفاده شده‌اند. اين بررسي برنامه‌هاي كاربردي و پارامترهاي ايده‌آل (زيستي، مكانيكي و زيست‌تخريب‌پذيري) داربست‌ها را براي مهندسي‌هاي مختلف زيست‌پزشكي و بافت برجسته مي‌كند. اين بررسي به‌طور مفصل در مورد روش‌هاي مختلف طراحي توسعه‌يافته و استفاده‌شده براي طراحي ساخت داربست‌ها بحث مي‌كند در اين روش‌ها شامل ريخته‌گري با حلال/ حلال شويي (Leaching) ذرات، خشك كردن انجمادي، جداسازي فاز ناشي از حرارت (TIPS)، كف گازي (GF)، فوم پودري، سل-ژل، ريسندگي الكتريكي، سنگ نگاري فضايي (SLA)، مدل‌سازي رسوب ذوب‌شده (FDM)، تف‌جوشي ليزري انتخابي (SLS)، روش جت حامل، چاپ جوهرافشان، چاپ زيستي به كمك ليزر، نوشتن سلولي مستقيم و توليد افزودني مبتني بر فلز با تمركز بر مزايا، محدوديت‌ها و كاربرد آن‌ها در مهندسي بافت مورد بررسي قرار مي‌گيرد.