منافع ژئوپليتيكي بازيگران منطقه‌اي در بحران يمن

يمن به‌دليل موقعيت ويژۀ ژئوپليتيكي و ژئواستراتژيكي كه دارد همواره قدرت‌هاي منطقه‌اي و فرامنطقه‌اي در آن دخالت كرده‌اند. شكل‌گيري خيزش‌هاي عربي و پس ‌از آن دخالت قدرت‌هاي منطقه‌اي و بين‌المللي در آن، يمن را بيش‌ازپيش به بحران كشاند و اين كشور را به ميدان جنگ داخلي و خارجي تبديل كرد. در اين مقاله در پي پاسخ اين پرسش هستيم كه چهار بازيگر مهم منطقه‌اي، يعني جمهوري اسلامي ايران، عربستان سعودي، امارات متحدۀ عربي و اسرائيل، چه منافع ژئوپليتيكي را در بحران يمن دنبال مي‌كنند؟ يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد كه با وجود انگيزه‌هاي سياسي و ايدئولوژيكِ هركدام از بازيگران، بيشتر اهداف اساسي آنان در اين بحران، متوجه مزيت‌هاي ژئوپليتيكي و ژئواستراتژيكي يمن است. ايران علاوه بر اهداف ايدئولوژيك در كمك به مستضعفين، اين بحران را عرصه‌اي براي گسترش عمق ژئوپليتيك محور مقاومت مي‌داند و عربستان سعودي نيز كه مهم‌ترين بازيگر منطقه‌اي دخيل در بحران يمن است، يمن را براي جاه‌طلبي‌هاي منطقه‌اي و بين‌المللي‌ و همچنين متوقف‌شدن مشكلات ژئوپليتيكي‌اش ضروري مي‌داند. امارات متحدۀ عربي كه سياست خارجي‌اش را بر ديپلماسي دريايي و تنگه‌اي بنا كرده است، ژئوپليتيك يمن را محور سياست‌هايش براي نقش‌آفريني مؤثرتر در منطقه مي‌داند. اسرائيل نيز كه يكي از واحدهاي سياسي ذي‌نفع در درياي سرخ محسوب مي‌شود، موقعيت ژئوپليتيكي يمن را براي امنيت كشتيراني و افزايش قدرت بازدارندگي‌اش در برابر جبهۀ مقاومت مهم مي‌داند.